Pale Divine - Pale Divine

• BandPale Divine [US]
• TitelPale Divine
• Release datum23-11-2018
• LabelShadow Kingdom Records [US]
• Genre Doommetal

Tracklist

1. Spinning Wheel
2. Bleeding Soul
3. Chemical Decline
4. So Low
5. Curse the Shadows
6. Shades of Blue
7. Silver Tongue
8. Ship of Fools

Pale Divine, het is zo'n bandnaam die af en toe eens opduikt, maar eerlijk gezegd een band waar ik me nog niet eerder in verdiept heb. Ik denk ook dat dat precies het probleem is waar de band mee worstelt. Ken je ze eenmaal, dan ben en blijf je ongetwijfeld gecharmeerd van hun muziek. Maar nieuwe zieltjes winnen is best lastig met de muziek die deze band maakt.

Al ruim twintig jaar heeft Pale Divine het proto-doom geluid geperfectioneerd - geworteld in de jaren '70, in het bijzonder Pentagram en het Ozzy-tijdperk van Black Sabbath. Voor deze band is dit niet gewoon een nieuwe hippe muziekwagon om op te springen, Pale Divine leeft deze muziek. De smaak van het publiek is misschien wispelturig, maar diehards kennen en houden van Pale Divine. En om een ​​zeer goede reden: albums als Thunder Perfect Mind (2001) en Eternity Revealed (2004) worden beschouwd als klassiekers van het genre, met de fakkel van voorbodes van de jaren '80 zoals Saint Vitus en Trouble (van zichzelf ook al weer klonen van Black Sabbath en Pentagram) en die vlammen koste wat kost laten branden.

Het is al weer zes lange jaren geleden sinds het laatste album van Pale Divine (Painted Windows Black, 2012) is verschenen. Evengoed gaat de band op het nieuwe album met de simpele titel Pale Divine, gewoon verder waar het eerder gebleven was. Onvermoeid wordt de klassieke epische, heavy en doom metal ten gehore gebracht, als waren genoemde voorgaande bands er nooit geweest.

Van epische metal-excursies tot bluesy rockers, van groovende monsters tot klaagliederen en psychedelische wervelingen tot rechttoe rechtaan stampwerk; dit album heeft het letterlijk alles dat de liefhebber van epische doom en heavy metal zal aanspreken. Mij in elk geval wel! Een kortje als Bleeding Soul klinkt zo herkenbaar als wat, maar snijdt door de ziel met z'n atmosferische pathos melancholie. Die spetterende gitaarsolo maakt het helemaal af. Langere monsters als So Low en Shades Of Blue (dat nog het meest weg heeft van een bastaardkind van War Pigs) doen met hun bluesy gelaagdheid net zo makkelijk aan Led Zeppelin als aan de oerversie van Black Sabbath denken, maar zijn daarnaast gewoon heavy as fuck!

Daartussendoor en daarna zorgen Curse The Shadows en Silver Tongue voor een iets vlottere, maar zeker niet minder zware noot. Uiteraard druipt de schatplichtigheid aan Black Sabbath er van af, maar verdomd, wat vind ik dit lekkere muziek. Ik ben blij dat ik me na al die jaren alsnog in Pale Divine verdiept heb; beter laat dan nooit denk ik dan maar.