Palmer - Surrounding the Void

• BandPalmer [CH]
• TitelSurrounding the Void
• Release datum24-02-2017
• LabelCzar Of Bullets [CH]
• Genre Djent / progressieve metal, Postrock / metal, Sludgemetal

Tracklist

01. Home Is Where I Lead You
02. Misery
03. Divergent
04. Artein
05. Digital Individual
06. Fate_Hope
07. Importunity
08. Rising
09. Implosion

Ik heb voor mijn gevoel de laatste jaren al aardig wat bands voorbij horen komen die zich storten op een mix van allerlei post-genres, sludge, groove en progressieve (death) metal. Het onderscheid wordt steeds beperkter naarmate de vijver voller wordt. Zo zijn er dan ook nog hordes bands waar ik nog nooit van gehoord had. Zoals het Zwitserse Palmer, dat blijkbaar al sinds de millennium-wisseling aan de weg timmert. Via Czar Of Bullets komt het viertal met hun derde album Surrounding The Void voor de dag. Het werd tijd ook, voorganger Momentum dateert al weer van maart 2011.

Opener Home Is Where I Lead You en het lekker pittige Misery laten direct horen waar de band z'n muzikale mosterd vandaan heeft. Ergens op het snijvlak van pak 'm beet de groove van Gojira en de sludgende dynamiek van Mastodon doen de Zwitsers hun ding. Even verderop (Divergent, maar later ook Rising) horen we dat de slepende melodieën van de post-genres (sorry voor de puristen dat ik ze hier even allemaal op een hoop gooi) ook vertegenwoordigd zijn, zodat we oeracts als Neurosis of Cult Of Luna er ook bij kunnen slepen als invloed.

Ondanks de overduidelijke aanwezigheid van die herkenbare invloeden overtuigt Palmer op eigen kracht. Palmer kopieert namelijk niet, maar zoekt z'n eigen weg binnen een steeds voller wordend genre. De band wordt daarbij gered dankzij het uitstekende gebruik van uitersten. Daarmee bedoel ik dat de band heel goed weet wat dynamiek inhoudt: de afwisseling tussen hard en zacht, snel en traag, loom en frivool wordt uitstekend uitgevoerd. Ingetogen is ook echt ingetogen, hard knalt ook echt. Daar waar veel bands die schijnbare uitersten niet volledig durven door te drukken doet Palmer dat in mijn beleving wel.

Artein laat de meest ingetogen kant van de band horen (samen met afsluiter Implosion), zonder ook maar een distorte gitaar of elk ander uitbundige uiting wordt hier een zeer sfeervol geluidstapijtje neergelegd. Een ander uiterste horen we in het wat freakerige Digital Individual. Deze begint als een Gojira-kloon, maar ontpopt zich tot een hersenkraker voorzien van jazz-achtige improvisaties.

Zo blijkt Palmer al met al nog best een veelzijdig bandje. En Surrounding The Void een album dat de nodige aandacht vraagt, maar dat mijns inziens ook gewoon verdient. De jarenlange ervaring van de heren blijkt zich inmiddels uit te betalen.