Panzerchrist - The 7th Offensive
- Panzerchrist [DK]
- The 7th Offensive
- 15-07-2013
- Listenable Records [FR]
Tracklist
01. The 7th Offensive
02. Foreign Fields
03. In The Name Of Massacration
04. Stronghold Of Hill 666
05. Dogger Dead
06. Mass Attack Of The Lychantrope Legion
07. Kill For Revenge
08. Drone Killing
09. Napalm Alarm
10. Pig Parade
Het Deense Panzerchrist is onlosmakelijk verbonden met Panzergeneral Michael Enevoldsen. Hij is letterlijk de rode draad in de onontwarbare kluwen muzikanten die ooit deel hebben uitgemaakt van deze band. Zijn artiestennaam draagt hij dan ook met verve, sinds hij in 1994 als drummer de band Illdisposed verruilde voor een carrière als manusje van alles in wat zijn eigen band zou worden. Eerst als drummer, later als bassist en toetsenist en songwriter is hij niet meer weg te denken uit deze band.
De eerste twee albums maakten nog niet zo veel indruk, pas met het derde album Soul Collector (2000), waarop het thema oorlog ook werd geïntroduceerd, werd de nodige aandacht gegenereerd. Dat ging nog een stap verder met de opvolger Roomservice (2003), die in het algemeen wordt beschouwd als het beste werk van Panzerchrist tot nu toe. Nadeel daarvan, voor de band, is dat elk volgend album daarmee zou worden vergeleken, en het over het algemeen moest afleggen tegen dat brute werkstuk.
In 2013 wordt een nieuwe aanval gedaan, met de toepasselijke titel The 7th Offensive, het is immers inmiddels het zevende album. Deze zevende aanval begint met een naar mijn mening plichtmatige opener, met een sample en aan marstempo refererend tempo. De gitaarriff speelt overduidelijk de hoofdrol, samen met de solo's. Verder valt de old school grunt op, deze past perfect bij de muziek wat mij betreft, grommerig en laag. Wel mis ik wat variatie.
Met Foreign Fields gaat het daarna helemaal los; opnieuw gebaseerd op het sterke gitaarwerk. Er zit een lekkere versnelling, en daarna weer vette vertraging in het nummer, waarbij opvalt dat de strakke drummer de boel uitstekend in het gareel houdt. Uiteraard is ook het dubbele baswerk niet van de lucht. Minpuntje vind ik hier de 'foute' effecten op de zang, wat mij betreft overbodig. Met Stronghold of Hill 666 wordt weer nadrukkelijk gewerkt aan het oorlogsgeweld. Heel af en toe heb ik het idee dat er een beetje een black metal feel over deze muziek heen hangt; de straffe ritmes, die snelheid.
Dogger Dead was al eerder als preview te horen, maar is een wel heel kort nummer, wel lekker lomp. Bij Mass Attack Of The Lychantrope Legion heb ik weer dat black metal gevoel, wat rauwer en afwijkend gitaarwerk tussendoor. Tegelijkertijd is hier juist de nodige melodie ingestopt, zelfs een streepje synthesizer maakt daar deel van uit, net zoals bijvoorbeeld in Drone Killing. De 'tweede stem' die af en toe wat brult op de achtergrond, vind ik in deze context bespottelijk klinken.
Het langere Kill For Revenge bevalt me daarentegen beter, dit nummer bevat de nodige afwisseling. Wel begint de eentonigheid van de zang me te irriteren. In het begin viel dat nog niet zo op, maar na een aantal nummers vind ik het eigenlijk wel genoeg. Dit gebrek aan variatie is killing. Nou ja, het gaat hier toch allemaal over oorlog, dus … Zoals afsluiter Pig Parade nog eens duidelijk laat horen. Het zal niet de bedoeling zijn, maar dit slotakkoord werkt me een beetje op de lachspieren met die varkensgeluidjes.
Wederom geen verkeerd album van de Panzerveteraan. Old school death metal met een tintje black er doorheen gemengd. Niks nieuws onder de zon, gewoon robuust en degelijk.
