Passion For Sorrow - Rotting Immortality

• BandPassion For Sorrow [CZ]
• TitelRotting Immortality
• Release datum19-08-2014
• LabelWormHoleDeath Records [IT]
• PromotorAural Music [IT]

Tracklist

1. Secrets of the Dark
2. The Phantom
3. Dark Seed
4. Lost
5. My Inspiration
6. World at the Abyss
7. Dying
8. The Day Death Left the Grave
9. Rotting Immortality

Passion For Sorrow is een Tsjechische metalband die bestaat sinds 2008. Oorspronkelijk begonnen als studioproject van frontman Fedor Furnadžiev groeide dit van lieverlee uit tot een heuse band, nadat diverse andere pogingen van deze man tot niets leidden. Vandaar dat ook dit eerste album, Rotting Immortality dus, pas in de zomer van 2014 verscheen, in de eerste jaren was de band nauwelijks actief.

De band heeft zich in beginsel vooral gestort op de Scandinavische (Gothenburg) melodeath. Bands die als invloeden golden zijn Dark Tranquility, In Flames, Amon Amarth en Opeth. Gaandeweg is het geluid van de band behoorlijk veranderd, zeker sinds besloten is om er twee 'nieuwe' belangrijke elementen aan toe te voegen: klassieke instrumenten in de vorm van strijkers en piano - keyboards waren er altijd al - waarmee ook een symfonisch element is meegenomen, dat laatste mede versterkt door cleane/hoge vrouwelijke zang, nummertje twee dus.

Het eindresultaat is een album waarop Passion For Sorrow wat mij betreft laat horen dat ze nog helemaal in die overgangsfase zit. Zo is de zangeres niet in alle nummers te horen, waardoor een opvallende tweedeling in de muzikale invalshoek waar te nemen is. Er zijn nummers die de oorspronkelijke melodeath als basis hebben, maar daarnaast ook nummers die puur gebaseerd zijn op gothic/symfonische metal. Beide aspecten in een nummer komt eigenlijk niet voor, waardoor eigenlijk best een raar effect ontstaat.

Opener Secrets of the Dark laat al wel wat melodieuze elementen horen door akoestische passages in de hardere metal in te passen. The Phantom laat wat toetsenlijntjes horen, maar dit doet wat mij betreft eerder denken aan folk- dan aan symfonische metal. Dat laatste geldt ook voor Lost. Zolang die zangeres er niet is lijkt de muziek inderdaad nog het meest op zeer melodieuze death, met een vleugje folk dus. Dark Seed begint met piano, waarna we ook nog viool horen, terwijl de metal maar mondjesmaat ruimte wint. Het tempo ligt hier niet al te hoog, en buiten de screamende vocalen wil dit maar niet echt heftig worden. Maar voor de rest overtuigt de instrumentatie ook niet, dit nummer is een mislukt experiment wat mij betreft.

Pas in My Inspiration horen we de vrouwelijke zang voor het eerst; daarop wordt blijkbaar ook meteen de muziek aangepast. Behalve de nog altijd grauwende zang is die namelijk zeer melodieus. Het doet mij nog het meest denken aan de eerste golf Nederlandse bands die death en symfonische metal met elkaar wilden vermengen. Dat klonk nog een beetje onbeholpen, zoekende; zo komt Passion For Sorrow ook een beetje op mij over. Ik denk dat met het lange Dying de band wel zo'n beetje z'n stijl gevonden heeft. Dit is een bijna ballad-achtig nummer dat het gevoelige van symfo en gothic helemaal waarmaakt.

Hoewel het er daarna met The Day Death Left the Grave wel iets heavier aan toegaat wordt de zojuist genoemde stijl niet meet losgelaten, en wordt de symfo/gothic metal ten uitvoer gebracht. Met titelnummer Rotting Immortality als uitsmijter weten we aam het einde van het album, met de laatste paar tracks, dan eindelijk waar we aan toe zijn. En hopelijk Passion For Sorrow ook, want dat is toch de moraal van het verhaal. Ik verwacht dat een volgend album een stuk beter laat horen wat deze band wil, en degelijke symfonische metal laat horen.