Perfect Blue Sky - Emerald

• BandPerfect Blue Sky [SE]
• TitelEmerald
• Release datum23-03-2015
• LabelScarecrow Recordings [SE]
• PromotorSure Shot Worx [DE]

Tracklist

01. Phoenix Starlight
02. Kingdom
03. Rock and a Tide
04. Bend Me Your Sky
05. Science Man
06. Hence Your Body
07. Gospel of the Waves
08. The Flight of Vladimir
09. Aquaria
10. Solomon
11. Trippin' on a Wave

Perfect Blue Sky is de naam van het samenwerkingsverband tussen de Australische zangeres Jane Kitto en de Zweedse gitarist en zanger Bizmark/Pontus Andersson (bekend van Netherbird). Overigens was Kitto ook eenmalig te horen op de Netherbird EP Shadow And Snow (2011). Aangevuld met gastmuzikanten brengen zij op debuutalbum Emerald een mix van psychedelische rock uit de jaren zestig en zeventig - met eventueel een vleugje progrock, en singer/songwriter-achtige folk. Voer voor Wings Of Death? Nauwelijks, maar toch maar even luisteren.

Phoenix Starlight is de opener: we horen kabbelend water, een vogel (beiden later ook weer te horen in de bijna-afsluiter Solomon), en uiteindelijk een breekbaar liedje met akoestische gitaar en ingetogen zang van Kitto en Andersson samen. De strakke blauwe lucht uit de bandnaam bedenkt de luisteraar er zelf wel bij. Het zal tekenend blijken voor Emerald, dat vol staat met dergelijke gevoelige nummers. In een intieme en relaxte sfeer - dromerig is misschien wel een goed woord hiervoor; het is eigenlijk een beetje hippie-muziek. De twee stemmen passen mooi bij elkaar, maar overtuigen ook ieder voor zich, zoals (het lekker pittige) Kingdom bijvoorbeeld laat horen, of Gospel Of The Waves.

Het gekabbel uit de opener is ook representatief voor de muziek, want ook die kabbelt op momenten maar wat voort. Een aantal nummers duurt wel erg lang (het album in z'n geheel iets over het uur), met de genoemde opener als 'prima' voorbeeld. Emerald is dan ook vooral een album met voornamelijk luisterliedjes - en daar moet je nou eenmaal voor in de stemming zijn, ik wel tenminste. Ok, de nummers bevatten ook zeker wel wat uptempo momenten, of zelfs een fragment van 'echt stevige muziek', zoals het al genoemde Kingdom, of Rock And A Tide, dat me behoorlijk aan The Who doet denken.

Stemmig, melancholiek, sixties/seventies, met een lekker rockend stukje op z'n tijd. Muziek voor de juiste stemming en het juiste moment. Solomon (met weer een hint naar The Who, en ja, dat is positief) is een fraaie bijna-afsluiter, jammer van het overbodige Trippin' On A Wave daarna. Jaja ik snap de terugkerende(!) grap, maar vind 'm niet leuk. Emerald verdiende een beter slotakkoord.