Phantom Fire - Eminente Lucifer Libertad

• BandPhantom Fire [NO]
• TitelEminente Lucifer Libertad
• Release datum03-03-2023
• LabelEdged Circle Productions [NO]
• PromotorSuspicious Activities PR [US]
• Genre Black metal, Postrock / metal

Tracklist

01. Bloodshed
02. Eminente
03. Derive from Ash
04. Ritual
05. Satanic Messenger
06. Lucifer
07. De taptes dans
08. Black Night
09. Mara
10. Libertad
11. Pentagram

Het was pas mei 2021 toen een gloednieuwe entiteit uit Bergen, Noorwegen zich openbaarde, met de al te toepasselijke naam Phantom Fire. Gitarist Kjartan en zanger / bassist Frode (ook actief in bands als Aeternus, Gaahls Wyrd, Gravdal) kennen elkaar van de (stonerband!) Krakow en besloten om het samen eens over een hele andere boeg te gooien. Hard rockend, stinkend naar roest en diesel, wilde het duo laten horen op eigen benen te kunnen staan zonder enige vorm van lineaire referenties naar hun overige bands. Eminente Lucifer Libertad is het tweede album, opvolger van The Bust Of Beëlzebub van oktober 2021.

Van enige vorm van vernieuwing of zelfs een greintje originaliteit lijkt in eerste instantie geen enkele sprake. Zwartgeblakerde old school metal, veelal in een opgepompt tempo is wat de luisteraar wordt voorgeschoteld. Daarbij worden de hoofdrollen opgeëist door een schel gitaargeluid en boosaardige vocalen. Daar waar het tempo naar beneden gaat (Derive From Ash, Pentagram) wordt het wat mij betreft een stuk interessanter. Of neem Satanic Messenger, waarop naar hartenlust experimenten worden uitgevoerd door middel van ambient electronica. Muzikaal misschien niet zo spannend, qua atmosfeer zeker wel.

Ondanks dat het album nog geen half uur duurt - de tracks Eminente, Lucifer en Libertad zijn zo niet grappige, overbodige intermezzo's - heeft het die afwisseling ook hard nodig. Het woeste, eendimensionale geram van de korte tracks gaat namelijk best snel vervelen. Overwegend chaotisch, bruut en snel, voorzien van rommelige gitaarsolo’s. Zo een paar achter elkaar (De Taptes Dans, Black Night) doet de dynamiek geen goed.

Slechts de tracks die daar van afwijken vind ik onderhoudend. Hoewel het debuut verrassend aardig was, en Phantom Fire hier eigenlijk gewoon op voortborduurt, vind ik deze tweede enigszins teleurstellend. Misschien waren mijn verwachtingen te hoog gespannen, verlangend naar een reis doorheen ondoorgrondelijk duister. Die sfeer komt slechts fragmentarisch bovendrijven.