Phlebotomized - Pain, Resistance, Suffering

• BandPhlebotomized [NL]
• TitelPain, Resistance, Suffering
• Release datum09-04-2021
• LabelPetrichor [NL]
• PromotorHammerheart Records BV [NL]
• Genre Deathmetal, Doomdeath

Tracklist

01. It Will Pass...
02. Pain, Resistance, Suffering
03. No Surrender
04. Beheaded Identity
05. You Have No Idea
06. Collusion Starts Here
07. GPS

Over Phlebotomized heb ik de afgelopen jaren al genoeg geschreven (vooral over heruitgaven van ouder werk) om een introductie achterwege te kunnen laten denk ik. Dus kan hier de focus op het meest recente wapenfeit: Pain, Resistance, Suffering. Verrassend genoeg is de opvolger van het uitstekend ontvangen comeback-album Deformation of Humanity (2018) 'slechts' een EP geworden met zeven opvallend korte nummers binnen 24-en-halve minuut. Zou er dan toch een stijlbreuk op de loer liggen?

Niet echt dus. De basis van doomy death metal met accenten van strijkers en toetsen is nog altijd intact. Wel klinkt de muziek van Phlebotomized mij meer organisch in de oren dan ooit te voren. Levendiger, dwingender, meer toegankelijk; vooral zonder poespas. Nou ja, dat bewijzen de compacte composities natuurlijk ten voeten uit. Bandopperhoofd Tom Palms kan weliswaar door een blessure niet meer op het door hem gewenste niveau gitaarspelen, maar de composities komen nog altijd van zijn hand. De praktische bijdrage aan de nummers blijft beperkt tot enkele cleane zangpartijen.

Qua stijl is er niet noemenswaardig iets veranderd, qua aanpak dus wel. Geen uitgesponnen partijen of lange instrumentale stukken, maar rechttoe rechtaan liedjes. Natuurlijk varieert de muziek nog steeds van dromerige atmosferische doom via melodieuze death- tot opzwepende blast-stukken. Waarbij het dus opvalt dat er nummers van onder of rond de twee minuten voorbij komen. Ik denk dan ook dat het vooral handig is om het totale plaatje te beluisteren, zonder aandacht te besteden aan de begrenzing van de verschillende nummers.

De wisselwerking tussen hakkende riffs en de catchy lijntjes van de keyboards wordt hier optimaal uitgebouwd. Zeer subtiel, ingetogen bijna, in bijvoorbeeld No Surrender, een nummer dat de rechttoe rechtaan aanpak etaleert. Met het dromerige Beheaded Identity gaan de gedachten terug naar de roots, de jaren '90, van deze band. Al had ik dat gevoel bij het intro It Will Pass... ook al wel een beetje.

Titelnummer Pain, Resistance, Suffering en afsluiter GPS zijn de spannendste tracks waarin het meest gebeurt. Herkenbaar, maar toch eigenzinnig, met een gezonde dosis experiment. Nee, voorspelbaar wordt het nooit, hoe bekend het recept van Phlebotomized inmiddels ook mag zijn. Tom Palms en de zijnen maken er iedere keer weer opnieuw een interessante luister-beleving van.