Pile Of Priests - Pile of Priests

• BandPile Of Priests [US]
• TitelPile of Priests
• Release datum22-05-2020
• LabelExtreme Metal Music [DE], Rockshots Records [IT]
• PromotorAsher Media Relations [CA]
• Genre Melodieuze deathmetal, Technische deathmetal

Tracklist

01. Intro
02. The Aversion
03. Death of the Paragon
04. Exile Unto Divination
05. Conjunction of Souls
06. The Threshold
07. Deus Delenda Est
08. Bloodstained Citadel
09. The Restitution

Pile Of Priests is het tweede album van de death metal-avonturiers uit Denver, Colorado, met dezelfde naam: Pile Of Priests. Na een vrij conventionele old school death/thrash metal-aanpak te hebben verkend op hun debuutalbum Void of Enlightenment (2015) besloot de band een meer progressieve richting op te gaan voor hun gelijknamige tweede langspeler. Blijkbaar een conceptalbum; het zit boordevol dramatische vertelling, een overvloed aan stemmingen, de nodige technische finesse en toch ook een groot aantal pakkende hooks.

De algehele sfeer doet mij zelf vooral denken aan Pestilence, en in het kielzog daarvan bands als Sadus, Atheist en Cynic - en stiekem ook Death natuurlijk (Conjunction of Souls). Pile Of Priests is bedreven in het balanceren van rechttoe rechtaan (melodieuze) death metal, smaakvolle technische showboating en het toepassen van lichte prog-experimenten. Thrashy invloeden maken daar als het ware automatisch ook onderdeel van uit. Daarbij worden de heaviness en de dynamiek in de diverse nummers absoluut niet aangetast.

Na het Intro - een vervreemdend stukje dissonant pianospel - dendert The Aversion lekker heavy binnen. Riffs, pakkend, groovend en toch lekker zwaar trekken de aandacht, gevolgd door een net zo lekkere rauwe, lage grunt. Kort en compact is dit een prettige binnenkomer; niks te ingewikkeld, juist goed te volgen, maar toch boordevol hoorbare technische bagage. Wat ik hier prettig vind om te constateren is dat de band zich niet verliest in virtuoze capriolen, maar de nadruk legt op de liedjes; geen overbodig gepriegel, maar rekening houden met de luisteraar.

Meer proggy wordt het in langere (in de basis redelijk melodieuze) composities als Death Of The Paragon, Deus Delenda Est (vooraf gegaan door het atmosferische intermezzo The Threshold) en afsluiter The Restitution (waarin ook cleane dameszang te horen is). Daarin is een voorname rol weggelegd voor het zeer aanwezige spel van de basgitaar, dat het geheel niet alleen de al genoemde technische, maar ook zeer swingende touch mee geeft. Ook Conjunction of Souls past in deze korte opsomming. Daarnaast laat de band met bijvoorbeeld Bloodstained Citadel horen ook heel goed raad te weten met vlotter en zwaarder werk; ook hier overtuigt Pile Of Priests zonder enige aarzeling.

Ik raad liefhebbers van genoemde bands en vergelijkingen aan om Pile Of Priests zeker eens te gaan checken. Met dit album heeft de band mij aangenaam weten te verrassen. Het Amerikaanse trio is goed thuis in een breed bereik van het death metal subgenre, geeft blijk van technische hoogstandjes zonder dat te overdrijven, en weet pakkende songs te componeren. Niks mis mee dus!