Prayers Of Sanity - Face of the Unknown

• BandPrayers Of Sanity [PT]
• TitelFace of the Unknown
• Release datum28-04-2017
• LabelRastilho Records [PT]
• PromotorViral Propaganda [PT]
• Genre Thrashmetal

Tracklist

01. Face of the Unknown
02. Dead Alive
03. Past, Present, None
04. Unturned
05. In Between
06. March Forward
07. Someday
08. Betrayer
09. Nothing

Lekker uitgevoerde old school thrash gaat nooit vervelen. Mij niet tenminste. Hier gaat het over de Portugese band Prayers Of Sanity. Deze band is ontstaan in 2007, en bracht al twee albums uit: Religion Blindness (2009) en Confrontations (2012). Het was dus even stil rond het trio Portugezen, maar anno 2017 klapt de band er weer vol op met album nummer drie: Face of the Unknown.

Wanneer het album van start gaat met het titelnummer zit ik direct helemaal in die old school thrash metalsfeer. Alsof we nog steeds in de jaren '80 zitten. De simpele thrash komt lekker binnen, ik kom ledematen tekort om mee te airdrummen en gitaarspelen; ook het hoofd schudt driftig mee. En dat blijft zo negen korte nummers, bijna 34 minuten lang zo door gaan. De overwegend snelle tracks worden zo af en toe eens onderbroken door een groovende midtempo passage, hetgeen de muziek enorm energiek doet overkomen.

Een rustpuntje wordt de luisteraar gegund met In Between (ik snap nu die titel) waarna March Forward - ook net zo goed gekozen dus - de opzwepende thrash-draad weer onvermoeid oppakt. Inderdaad, na zo'n intermezzo lijkt het eerstvolgende nummer altijd net wat vlotter en nog energieker te klinken. Best slim dus. Al moeten we voor het meest intense energie-bommetje naar afsluiter Nothing, dat mij overtuigt met z'n crossover-achtige insteek. Dat mag de band wal vaker laten horen van mij.

Prayers Of Sanity vindt het thrash metalwiel zeker niet opnieuw uit, maar volhardt in het volgen van de oude (vooral Amerikaanse) meesters. Overigens zonder dat er nou echt een band uitspringt waar de band z'n invloeden het meest vandaan heeft. Het is gewoon die old school vibe die overheerst Luister bijvoorbeeld eens naar Someday, met die lekker oubollige gitaarsolo. Goud! En, zoals ik al in mijn eerste zin zei: dat gaat mij echt niet gauw vervelen.