Profuna Ocean - In Vacuum

• BandProfuna Ocean [NL]
• TitelIn Vacuum
• Release datum08-01-2016
• LabelFreia Music [NL]

Tracklist

01. Thousand Yard Stare
02. Awakening
03. Hanging in the Balance
04. Losing Ground
05. Ghost
06. Beautiful Sunrise
07. In Vacuum
08. Clean Slate

Profuna Ocean is een kwartet van eigen bodem, opgericht in 2008,en maakt progressieve rock muziek. En niet de minste! In 2009 hebben ze in eigen beheer het album Watching The Closing Sky uitgebracht. Dit album kreeg nationale en internationale aandacht kreeg door airplay op 3FM en een radioshow gepresenteerd door Rick Wakeman (Yes) in Engeland. Door deze aandacht konden ze hun live-skills tonen op diverse Nederlandse podia, samen met Focus, Knight Area en Racoon. In 2013 kregen ze zelfs nog een prijs voor hun nummer Waiting For The Fall, als beste progressieve rock band van Nederland.

Ik ben helaas niet bekend met het eerdere werk van Profuna Ocean. Dus dit is mijn eerste kennismaking met deze band. Dit is toch wel een van de leuke dingen van het schrijven over muziek, dat je soms toch verrast wordt door zelfs Nederlandse bands. Profuna Ocean is zo’n band, als er geen bio bij het album had gezeten dan had ik zeker niet gedacht dat ik met een Nederlandse band te maken had. Gelukkig zegt de eerste luisterbeurt niet altijd alles; ik heb het nu al regelmatig meegemaakt dat platen waarvan je eerst denkt, “wat moet ik hier nu mee”, later toch uitgroeien tot de platen die regelmatig terug keren op de ‘digitale draaitafel’. Ik denk dat dit ook het geval gaat zijn met In Vacuum.

In de jaren nadat ze de erkenning kregen als ‘de beste prog band’ van Nederland zijn ze druk bezig geweest met het schrijven en opnemen van hun tweede album, en met de hulp van Jens Bogren (Opeth, Paradise Lost, Soilwork, Katatonia, moet ik nog doorgaan?) is dit goed gelukt. Geïnspireerd door bands als Porcupine Tree, Anathema, The Pineapple Thief en Pink Floyd hebben ze een album opgenomen met acht nummers, variërend tussen 1:11 min. (In Vacuum) en 13:30 min. (Hanging In The Balance).

Het album begint met Thousand Yard Stare, een uptempo nummer waarin gitaar en keyboards lekker los gaan, hopelijk kan de rest hier aan tippen. Ook Awakening gaat lekker van start met een staccato riff die blijft hangen. Het volgende nummer is tevens ook het langste nummer, Hanging in the Balance. Het nadeel vaak van lange nummers is dat ze gaan vervelen en dat je hoopt dat het maar snel voorbij is, en dat je het de volgende luisterbeurt maar overslaat. Gelukkig is dit hier zeker niet het geval, ergens halverwege was er wel even twijfel of ik toch niet naar Riverside, of iets van Steven Wilson, aan het luisteren was. Ik denk dat je dit als compliment mag nemen, zeker voor Raoul Potters, die zeker een stem heeft die erg geschikt is voor dit genre.

Losing Ground is weer wat uptempo met een lekkere funky riff. Ghost zou het goed doen als akoestisch nummer met echte strijkers. Of er nog niet genoeg te genieten viel, gaan we verder met Beautiful Sunrise. Dit is ook weer een van de langere nummers (10:37), wie geniet er nu niet van een mooie zonsopkomst. Het titelnummer is een kort (1:11) instrumentaaltje met een dreigend karakter. Clean Slate sluit dit meesterwerkje af, om weer met een schone lei te kunnen beginnen voor hun volgende album. Hopelijk hoeven we daar niet weer zeven jaar op te wachten! Fans van genoemde bands moeten zeker de moeite eens nemen om dit album te gaan beluisteren.