Purest of Pain - Solipsis

• BandPurest of Pain [NL]
• TitelSolipsis
• Release datum01-03-2018
• LabelEigen beheer
• Genre Djent / progressieve metal, Melodieuze deathmetal

Tracklist

01. The Pragmatic
02. Truth-seeker
03. Vessels
04. Crown of Worms
05. Momentum
06. The Sleep of Reason
07. Tidebreaker
08. Trial & Error
09. Terra Nil
10. Noctambulist
11. E.M.D.R.
12. Phantom Limb
13. The Solipsist
14. The End

Het vaderlandse Purest Of Pain volg ik al vrijwel vanaf het prille begin; de demo Unleash The Beast (2010) en EP Revelations In Obscurity (2011) als ook single Momentum (2013) zijn hier dan ook al de revue gepasseerd. Daarna werd het wel even stil rond de band, al was daar uiteindelijk wel een logische verklaring voor. Bandopperhoofd, componiste en gitariste Merel Bechtold werd namelijk ontdekt door de top van de Nederlandse metalscene, en zo mocht zij mee op tour met de acts The Gentle Storm, Karmaflow, Mayan en Delain. Het einde van 'haar eigen' band Purest Of Pain leek daarmee getekend.

Of toch niet. Want ondanks alle drukte en aandacht bleef ze haar droom najagen om een album op te nemen met volledig door haarzelf gecomponeerde muziek. En achter de schermen was ze daar ook al een paar jaar mee bezig. Een crowdfunding actie leverde de benodigde geldelijke daadkracht op om zo'n tien jaar na het ontstaan van de band met een heus debuutalbum op de proppen te komen. De spreekwoordelijke bloed, zweet en tranen, en jaren van doorzetten zijn nu beloond met het verschijnen van Solipsis.

Vergeet (behalve het nummer Momentum, dat in een nieuwe versie ook een plekje op het album heeft gekregen) even alles wat Purest Of Pain in het verleden gedaan heeft; deze band - lees: Merel Bechtold - is muzikaal volwassen geworden, en presenteert zich met nieuw elan (en nieuwe bandleden) met een uitstekend, eigentijds metalalbum.

De muzikale basis ligt in de (Scandinavisch getinte) melodieuze death metal, waaraan meer hedendaagse invloeden uit de metalcore (vooral de zang) en groove metal (veel hakkende ritmes) zijn toegevoegd. Maar ook uitgesproken proggy stukjes tot aan zelfs black metal-achtige blasts (Trial & Error) komen voorbij. De nadruk ligt daarbij godzijdank niet op het technische aspect of muzikale krachtpatserij, maar op de toegankelijkheid. Of, om het in de eigen bewoordingen van de maker te zeggen: op groove, sfeer, toon en melodie. Daarmee is het wel een behoorlijk divers album geworden, omdat de band zich niet heeft willen toespitsen op een enkele stijl.

Het zal niet verbazen dat de meeste nummers gitaargericht zijn (Vessels, Tidebreaker, Terra Nil, The Solipsist), al drukt ook zanger (en tekstschrijver) Jesper de Kruyff z'n stempel op het geheel met zijn weliswaar soms schreeuwerige (Crown Of Worms, Noctambulist) maar hier prima passende vocalen. Maar ook het drumwerk springt er uit, de grooves en tempowisselingen van Joey de Boer vormen een belangrijk element binnen het totaalgeluid. Ik denk dat we extra blij mogen zijn dat hier is gekozen voor een drummer van vlees en bloed, in plaats van geprogrammeerde drums; hetgeen uit financieel oogpunt eerst de bedoeling was.

Met in totaal veertien titels kan het niet anders dan dat er ook een paar nummers tussen zitten die me minder bevallen. Maar als geheel is Solipsis een uitstekend visitekaartje van een nog altijd jonge componiste. Met inmiddels een berg ervaring in de rugzak, maar toch. Er is goed gelet op de beluisterbaarheid van het geheel, waarmee de technische hoogstandjes niet overdreven worden; er wordt zeer functioneel gemusiceerd. Het is vooral de wat melancholieke sfeer die als een deken over het album hangt die me zo aanspreekt. Ik zal de muzikale verrichtingen van Merel zeker blijven volgen, al heb ik begrepen dat de toekomst van Purest Of Pain ongewis is.