Puteraeon - Cult Cthulhu

• BandPuteraeon [SE]
• TitelCult Cthulhu
• Release datum01-06-2012
• LabelCyclone Empire Records [DE]

Tracklist

01. The Great Epidemic of 1846
02. Children of Dagon
03. The Azathoth Cycle
04. Shoggoth
05. Flesh Architect
06. In The Vault
07. Conlaceratus
08. Walking With Shadows
09. Shapeshifter
10. A Bolt From The Grave
11. Liberation

Wat bezielt bands toch om te blijven volharden in een muziekstijl die lang geleden al werd meegenomen door de onoverkomelijke winden van de tijd? Weggerukt uit het tijdperk dat de stijl nog als heet en vernieuwend werd gezien. Het antwoord dat ik bedacht heb is een combinatie van een rotsvast geloof in het genre en onvervalste lol. De beruchte winden raasden ooit door het death metallandschap. Bands die wilden overleven, hadden zich maar te vernieuwen en anders te sterven. Slechts enkelen hielden dapper stand. De voor dood achtergelaten woestenij wordt heden ten dage druk bezocht door bands die de old school death metal een nieuw leven willen geven.

Het Zweedse Puteraeon raapt sinds 2008 de overgebleven fossiele elementen bij elkaar. In een zwartgeblakerde kerker werd in de vorm van The Esoteric Order vorig jaar al een heus debuut in elkaar gezet. Amper een jaar later verschijnt Cult Cthulhu. Een album vol death metal volgens de ouderwetse Zweedse leer. Denk aan Entombed, Dismember en vooral Hypocrisy. Platgetreden en uitgesleten paden die opnieuw druk bewandeld worden, doen twijfelen aan de urgentie van zo’n release. Daarmee is zo’n release al snel gedoemd tot een bestaan in de marge. En dat is jammer. Want de macht van het nieuwe album van Puteraeon is behoorlijk overrompelend te noemen.

Het begint allemaal bij de uitstekende productie die het album mee heeft gekregen. Andy LaRoque draaide aan de knoppen en hij weet kracht en helderheid prima bij elkaar in balans te brengen. De sterke, afwisselende songs doen de rest. The Great Epidemic Of 1846 voert middels een kalm intro de spanning op om daarna stampend uit de startblokken te schieten. Weliswaar zijn de riffs behoorlijk melodieus, ze worden gelukkig ook vaak genoeg in een hoek gedreven door het stevigere hak en beukwerk. Driftige blastpassages en opstandige polkatempo’s maken binnen no-time een puinhoop van je nekwervels. En dan moet je nog langs het dreigende The Azathoth Cycle en het wervelende Bolt From The Grave.

De stemmige,slepende stukken waarvan her en der al op het album te genieten was, culmineren tenslotte in het het prachtige meeslepende doomstuk Liberation. En dan is het voorbij. Allemaal dingen die we al kennen, maar het zijn wel precies de dingen die we er gaaf aan vonden. Puteraeon levert wat dat betreft de juiste kwaliteit. Als je jezelf een liefhebber noemt van de oude death metal, zou ik Cult Cthulhu zeker eens proberen.