Raubtier - Bärsärkagång

• BandRaubtier [SE]
• TitelBärsärkagång
• Release datum19-02-2016
• LabelDespotz Records [SE]
• PromotorPirate Smile Promotions [DE]

Tracklist

01. Bärsärkagång
02. Bothniablod
03. Den Sista Kulan
04. Levande Död
05. Tropaion
06. Brännmärkt
07. Hymn
08. Förvildad
09. Praetorian
10. Genom Allt
11. Röd Snö
12. Lejonhjärta

Weer een band waar ik nog nooit van gehoord heb, terwijl deze toch al aardig actief is, sinds 2007. Ik ga het hier hebben over Raubtier, wereldberoemd in Zweden. Bärsärkagång is al hun vijfde album, maar dus pas mijn kennismaking met de band. In eigen land heeft de band al de nodige gouden albums en hoge hitnoteringen behaald. De visie van Raubtier: stadionvriendelijke, melodieuze metal maken. Uiteraard luister en oordeel ik liever eerst zelf.

Het zal de Zweden om verschillende redenen ook niet meevallen om op grote schaal door te breken denk ik. Zo zijn hun albums volledig Zweedstalig, hetgeen al een aardig struikelblok is om te snappen waarover gezongen wordt, en eventueel mee te kunnen brullen. Daarnaast is gekozen voor een mix van stijlen die niet voor de hand ligt en breed geaccepteerd zal worden. Ik zou het omschrijven als een mengelmoesje van power en een heel klein beetje thrash metal, met gothic invloeden (veel toetsen) en een elektronisch sausje. Een soort Sabaton meets Rammstein meets Within Temptation: met de nodige bombast en epiek, maar aalglad geproduceerd. Ook bevat de muziek wel wat Scandinavische folk/viking metal invloeden, zeker herkenbaar in de woeste vocalen.

Titelnummer Bärsärkagång opent het bal, en ik zit meteen met de tenen krom in de schoenen. Dit is even wennen zeg. Ik hoor hakkende ritmes van zowel drums als gitaren, veel te aanwezige toetsen, en een onverstaanbaar brullende Viking. En dat dan zo'n beetje door elkaar heen, zonder schijnbare samenhang, zo komt het op mij over. Wanneer ik dan getrakteerd wordt op een volledig door vervorming verkrachte gitaarsolo haak ik in eerste instantie even af.

Ik besluit in de herkansing te gaan middels Bothniablod en eerste single Den Sista Kulan. Want dan hoor ik eerder het tegenovergestelde van voorgaande. Soepel lopende, maar wel erg toegankelijke metal, poppy bijna. Zeker Den Sista Kulan, dat dan wel niet voor niets als eerste single/video vooruit is geschoven, trekt het glazuur van m'n tanden. En eerlijk gezegd gaat de muziek op deze voet verder. Het enige dat eigenlijk niet catchy is aan deze muziek is de bulderende zang, en dat nog in het Zweeds ook.

Gaandeweg het album worden wel wat pogingen gedaan om wat ruiger voor de dag te komen (Tropaion bijvoorbeeld, met een beetje folk/viking-achtige opzwependheid). Dat klinkt al wel een stuk beter moet ik zeggen. Ook Hymn is, inderdaad, een aangenaam beluisterbare metal-hymne, die op het podium de ledematen wel in beweging zal krijgen. Helaas wordt de opgebouwde sfeer weer helemaal de kop ingedrukt middels het slappe meebrullertje (voor wie het verstaat dan) Förvildad. Beetje jammer. Even later gebeurt weer hetzelfde wanneer het opzwepende Praetorian wordt opgevolgd door het nog slappere Genom Allt. Ik begrijp werkelijk helemaal niks van de opbouw van dit album.

Ik kan dan ook niet anders dan concluderen dat Raubtier geslaagd in z'n missie: het vervaardigen van melodieuze, massa-vriendelijke metal. De paar nummers die wel de aantrekkelijke metal-power hebben kunnen wat mij betreft niet verhullen dat dit inderdaad muziek is die gemaakt is om een dronken festivalwei mee te laten lallen. Ik wens ze er veel succes mee, maar ik vind het niks.