Rebel Souls - Dawn of Depravity

• BandRebel Souls [ES]
• TitelDawn of Depravity
• Release datum18-11-2022
• LabelEigen beheer
• PromotorBlood Fire Death [ES]
• Genre Deathmetal

Tracklist

01. Dawn of Depravity
02. Trophonios
03. Poisoner of the Harvest
04. Corrupting the Lambs
05. Sea of Crises
06. Three Thousand Screams
07. Nihil Infinitum
08. Beneath the Veneer
09. Rebel Souls [Damnation cover]
10. Virulent

De mensheid kwijnt weg en sterft uit als gevolg van haar eigen hebzucht en corruptie. Het rijk van de mens op planeet Aarde is volledig in verval, en dit is het hoofdthema dat naar voren komt in de muziek en teksten van Rebel Souls op Dawn Of Depravity, hun oorverdovende tweede album, evenals in het uitzonderlijke hoesontwerp, gemaakt door de Australische maestro Mitchell Nolte. Deze band is oorspronkelijk al opgericht in Duitsland in 2000, maar ging al snel weer ter ziele. Na de wedergeboorte in het Spaanse Malaga werden de zaken een stuk serieuzer aangepakt.

Het album telt tien compromisloos harde death metal-tracks. Dat begint al met het overdonderende titelnummer Dawn Of Depravity. Een lekkere dikke sound, gevaarlijk snel drumwerk, enorm brute vocalen, en afwisselend gitaarwerk, bestaande uit strakke riffs versus aantrekkelijk-pakkende leads en een verdwaalde dissonante solo. Trophonios en Corrupting The Lambs zijn kortere en felle nummers, overwegend in een opgefokt tempo, met weinig gevoel voor subtiliteit.

Dat laatste horen we wel in het langzamere en loggere Corrupting The Lambs - een stuk overzichtelijker, en vooral minder nadruk op het beukende karakter. Zelfs een ingetogen sfeerstukje (met akoestisch gitaar) mag bijna als een verrassing gelden. Erg sterk voor de (broodnodige) afwisseling, waarin Rebel Souls verder niet echt uitblinkt. Sea Of Crises (wel weer zo'n fraaie 'waaierende' solo) pakt de draad van het betere hak- en beukwerk weer op, waarna Three Thousand Screams een volgend hoogtepuntje is met z'n ingetogen intro, bij vlagen aantrekkelijke lome tempo en vooral interessante opbouw.

Na nog een tweetal oerdegelijke death metal-tracks sluit het album positief af. Rebel Souls laat onvermoede frivoliteiten in het gitaarwerk horen, waarna afsluiter Virulent de atmosferische draad (deels) weer oppakt, en zelfs subtiel-zwartgeblakerde finesse laat horen. Het moet toch niet gekker worden!