Rotting Christ - Rituals

• BandRotting Christ [GR]
• TitelRituals
• Release datum12-02-2016
• LabelSeason of Mist [FR]

Tracklist

01. In Nomine Dei Nostri
02. זה נגמר (Ze Nigmar)
03. Ἐλθὲ Κύριε (Elthe Kyrie)
04. Les Litanies De Satan (Les Fleurs Du Mal)
05. Ἄπαγε Σατανά (Apage Satana)
06. Του Θάνατου (Tou Thanatou) (Nikos Xylouris cover)
07. For A Voice Like Thunder
08. Konx Om Pax
09. देवदेवं (Devadevam)
10. The Four Horsemen (Aphrodite's Child cover)
11. Lok'tar Ogar (bonus)

Rotting Christ is de Griekse band rond de gebroeders Tolis die al sinds 1987 bestaat, en anno 2016 toe is aan langspeelplaat nummer twaalf: Rituals. Het vorige album Kata Ton Daimona Eaytoy is hier ook besproken door collega Geert, en bleek nauwelijks verrassingen te bevatten. Veel meer introductie heeft deze band niet nodig toch?

Hoewel je zou kunnen zeggen dat Rituals naadloos aansluit op z'n voorganger klopt dat in grote lijnen wel, maar wanneer je goed luistert hoor je toch wel dat Rotting Christ aardig wat verfijning in de nieuwe muziek heeft weten te leggen. Geholpen door een sterke productie (Jens Bogren was verantwoordelijk voor het masteren en mixen) klinkt de nieuweling net wat volwassener, maar ook wat zwaarder dan we van de Grieken gewend zijn. Ervaring komt met de jaren zullen we maar zeggen.

Het blijft lastig om de muziek van Rotting Christ te labelen, en niet alleen omdat door de jaren heen nogal wat verschuivingen in genre hebben plaatsgevonden. Tegenwoordig is de van oorsprong rauwe extreme metal voorzien van allerhande sferische toevoegingen, zoals toetsen/symfonische elementen, koorzang en genrevreemde instrumentatie. We horen hier dan ook - naast een diversiteit aan gastvocalisten, waaronder ook dameszang en koortjes - verschillende gasten die zorgen voor extra percussie, doedelzakken en orkestratie.

Gaandeweg de beluistering van het album blijkt hoe raak de titel Rituals is gekozen. Want dat is precies het gevoel dat ik krijg bij het beluisteren: het bijwonen van (duistere) rituelen. Behalve de hierboven genoemde aspecten komt dat ook door het gebruik van allerlei 'vreemde' talen (Sanskriet, Aramees, (oud)Grieks, maar ook Frans), en dat geeft de betreffende passages een bevreemdende en bezwerende sfeer, beklemmend soms bijna. En ik moet zeggen: dat ligt mij prima!

De rituelen beginnen al met de chants in In Nomine Dei Nostri, dat verder, opgetooid met de nodige symfonische invulling, een prettig licht-bombastische, maar evengoed pittige opener is. Die lijn wordt doorgetrokken met Ze Nigmar, dat haast bezwerend van toon is, en precies dat rituele sfeertje heeft dat ik eerder noemde. Verrassend op Elthe Kyrie is de voordracht van de vrouwelijke stem, die het nummer zo een geheel eigen sfeer meegeeft. Zo heeft elk nummer op Rituals wel iets dat aan (duistere) rituelen doet denken.

Verrassend zijn ook de twee covers die Rotting Christ hier ten gehore brengt. Tou Thanatou van Nikos Xylouris is Griekse folklore, en The Four Horsemen van Aphrodite's Child is te beschouwen als Griekse premature progrock of iets dergelijks. Hoe dan ook hebben beide nummers een Rotting Christ-behandeling gekregen, waarbij de oorspronkelijk sfeer nog herkenbaar is. En waarmee beide tracks naadloos passen binnen het (thematische) karakter van Rituals - al is The Four Horsemen bij vlagen wel erg ingetogen, en een beetje een nachtkaars qua afsluiter. Gelukkig komt er met Lok'tar Ogar nog een vette bonustrack achteraan. Ik zeg: dikke aanrader!