Rotting Christ - The Heretics

• BandRotting Christ [GR]
• TitelThe Heretics
• Release datum15-02-2019
• LabelSeason of Mist [FR]
• Genre Dark rock / metal, Gothic metal, Melodieuze/ Symfonische black metal

Tracklist

01. In The Name Of God
02. Vetry Zlye
03. Heaven and Hell and Fire
04. Hallowed BeThy Name
05. Dies Irae
06. I Believe
07. Fire God and Fear
08. The Time Has Come
09. The New Messiah
10. The Raven
11. The Sons Of Hell [bonus]

Rotting Christ ben ik eigenlijk pas sinds een paar jaar gaan waarderen. Vooral het met sfeervolle elementen doorspekte voorlaatste studioalbum Rituals (2016) kon mij wel bekoren. Gevoelsmatig ligt dat album qua muzikale insteek ook best een stuk verwijderd van de rauwe death/black metal roots waar de band oorspronkelijk vandaan kwam. Aansluitend verschenen in twee jaar tijd maar liefst drie verzamelaars en twee box-sets, een beetje overkill wat mij betreft, maar begin 2019 komen de Grieken gewoon weer met album nummer 13: The Heretics.

Vanaf Theogonia (2007) liet de band wat mij betreft een gestage opmars horen, waarbij de van origine extreme metal steeds meer gezelschap kreeg van folkloristische en atmosferische invloeden. Er werd nadrukkelijk meer ingezet op het neerzetten van een donkere sfeer, en daar blijkt Rotting Christ de laatste jaren steeds beter in te slagen. The Heretics voert die lijn dan ook gestaag door, al worden de wortels in de extreme metal natuurlijk nooit helemaal uit het oog verloren (I Believe).

Stiekem had ik qua thema gehoopt op een voortzetting van Rituals - het onderzoeken van de mythische nalatenschap van culturen over de hele wereld. Maar albumtitel The Heretics (de ketters) maakt al duidelijk dat het een andere kant op gaat. Religie zal altijd de basis zijn waarop tekstueel wordt gebouwd; deze keer is vooral geput uit het werk van vrijdenkers, die het bestaan en de rol van een god en het geloof in twijfel trekken (Nietschze, Voltaire). Al komen ook meer (donkere) poëtisch ingestelde schrijvers als invloed voorbij (Poe, Shakespeare).

De gemene deler is uiteraard de donkere atmosfeer, die behalve in de teksten natuurlijk ook in de muziek optimaal tot uiting wordt gebracht. Behalve pure metal horen we dan ook weer de meest epische, bombastische elementen voorbij komen. Hier zijn het vooral koorzang en heel veel dreigende percussie (die beiden ook nadrukkelijk veel gecombineerd) die de muziek naar een hoger plan tillen. Ook wordt in vocaal opzicht enorm gevarieerd, behalve koren horen we ook veel gesproken of in stemmige voordracht geprevelde stukken, als ook aanvulling van vrouwelijke vocalisten. Daarnaast wordt op de juiste momenten gekozen voor sinistere lijntjes van de keyboards, allemaal om de sfeer te verhogen.

The Heretics laat zich dan ook bijna beluisteren als een bijna drie kwartier durende eredienst. Slechts onderbroken door rauwe metal-klanken klinkt het album bijna als een kerkelijke ervaring. Mijn tip is dan ook echt om het album als geheel te beluisteren. Natuurlijk zijn de composities elk voor zich sterk genoeg om te overtuigen, maar het totaalplaatje doet optimaal recht aan de thematische opzet. Het duo Tolis heeft z'n gekozen pad nog verder uitgediept; in muzikaal opzicht is het dan ook een logische opvolger van Rituals. Ik vind het opnieuw een heerlijke duistere plaat!