Sacrosanct - Necropolis

• BandSacrosanct [NL]
• TitelNecropolis
• Release datum30-11-2018
• LabelRoar! / Rock of Angels Records [GR]
• PromotorRock 'N' Growl Promotion [DE]
• Genre Heavy / power metal, Progrock / metal, Thrashmetal

Tracklist

01. New Age Of Fear
02. Grim Sleeper
03. The Pain Still Lasts
04. Clouds Obscured The Sun
05. NecroPolice
06. My Last White Light
07. Melancholy
08. Only One God

Sacrosanct is de Duits-Nederlandse progressieve thrash metalband, in 1988 opgericht door de voormalige Pestilence-gitarist Randy Meinhard. De band was oorspronkelijk actief in de jaren 1988 tot 1994, een periode waarin drie albums verschenen. In november zouden die albums door Vic Records geheel opgepoetst en wel opnieuw worden uitgebracht, uiteraard met de nodige extra's, en met medewerking van Meinhard zelf. In diezelfde periode zou Vic ook een splinternieuw album uitbrengen, zo was de planning. Sacrosanct is namelijk in 2017 weer opnieuw opgestart, met Meinhard als enig origineel bandlid.

Inmiddels heb ik al lang en breed een promo binnen van het album Necropolis; alleen opvallend genoeg wel via een ander label en promotor. Ook de heruitgave van het derde (en indertijd laatste) Sacrosanct-album Tragic Intense is er nog altijd niet - voor de duidelijkheid: de heruitgaven van de eerste twee albums zijn dus wel volgens plan in november van het vorige jaar verschenen. Hoe dat precies zit weet ik eigenlijk niet. Maar goed, belangrijker is: op naar de muziek, want daar gaat het hier per slot van rekening om.

En dan is het eenvoudig te constateren dat de hedendaagse muzikale invalshoek niet al te veel overeenkomsten vertoont met die van voorheen. De thrash metal-invloeden zijn nog slechts mondjesmaat aanwezig (Grim Sleeper en NecroPolice bijvoorbeeld), evenals de nadrukkelijke proggy inslag. Tegenwoordig zet Sacrosanct - lees: bandleider en componist Randy Meinhard - volledig in op goed klinkende, met zorg gecomponeerde en gearrangeerde midtempo metal. Verwacht dus geen agressieve metal, maar vooral muziek die het moet hebben van techniek, melodie, en een beetje een donkere sfeer. Ok, en toch ook nog wel een beetje prog.

In de basis klinkt Necropolis vooral als een gitaarplaat, het album zit werkelijk bomvol gepropt met riffs, fraaie melodieuze leads en prikkelende solo's. Toch doet ook de ritmesectie zich gelden middels hun groovende bijdrage. Vooral bassist Kees Harrison (ex-Sphere Of Souls) is opvallend aanwezig met zijn frivole en gedreven basloopjes als aangenaam weerwerk ten opzichte van de grommende gitaarriffs. Maar de grootste verrassing is misschien wel (de mij verder onbekende) zanger Richard Hesselink, die met zijn solide stemgeluid nog extra kracht en sfeer geeft aan de toch al boeiende nummers. Dat hij daarbij bij vlagen klinkt als een cleane versie van James Hetfield stoort mij geenszins.

Na meerdere luisterbeurten constateer ik nog altijd geen enkele slechte track op Necropolis. Daarvoor zijn de compositorische en muziektechnische capaciteiten van de deelnemende muzikanten simpelweg te groot. Het is een kwestie van smaak of deze muzikale richting je zal bevallen. Mij spreekt het in elk geval enorm aan, vooral qua atmosfeer. Hoewel de productie wel helemaal van deze tijd is, is het toch donkere, klassieke metal, met een melancholische inslag. Goed verzorgd, met elk voor zich uitstekend presterende muzikanten, en verrassend sterke vocalen. Aanrader!