Sadako - Panic Transistor

• BandSadako [AT]
• TitelPanic Transistor
• Release datum21-06-2013
• Labelcmm / SAOL [DE]

Tracklist

01. The Difference Between You And Me Is I’m Not Bleeding
02. Yamamba
03. Apes, Pigs And Big Black Holes
04. Save Home For Zombies
05. Whats Up, Cthulhu?
06. Damage Done
07. Dude, Where’s The Fucking Reset Button?
08. Commemoration
09. A Requiem For Lost Dreams
10. Envy
11. Happy Networking, Asshole
12. Even If You’re Stuffed With Gold You Can’t Deny You’re Full Of Shit
13. Monster Eats Pilot

Sadako is een industrial metalband uit Oostenrijk. Hoewel ze zelf in hun bio claimen dat ze alle muzikale variaties uit de geschiedenis van de zware muziek combineren met hun eigen kijk op elektronica vind ik dat wat overdreven. De basis van Sadako is organische, moderne metal, waarover of doorheen met elektronica gestoeid wordt. Na een tweetal albums in eigen beheer te hebben uitgebracht, Bedtime Stories (2005) en Hikikomori (2008) is het in juni 2013 tijd voor nummer drie: Panic Transistor.

The Difference Between You And Me Is I’m Not Bleeding is qua titel natuurlijk al niet te verslaan, en geeft daarnaast aan dat de band gevoel voor humor heeft. Misschien wel uitzonderlijk voor een als serieus bekend staand genre als industrial metal. Het is een pittig uptempo nummer met apart gitaarwerk, bij vlagen ook lekker heavy, maar daarentegen een wat mij betreft iets te braaf refreintje. De samples en de vervormde zang in de coupletten passen dan weer wel perfect in het industrial straatje. Het is hoe dan ook wel een nummer dat blijft hangen.

Ook de volgende tracks Yamamba en Apes, Pigs And Big Black Holes (beetje thrashy) zijn nummers die om wat voor reden dan ook in de hersenpan blijven hangen, dat heeft Sadako dan toch goed voor elkaar. En als je denkt dat het dan gedaan is met vreemde songtitels, kijk de tracklist gerust nog even door, want qua humor is het nog niet over. Maar of een titel als Even If You're Stuffed With Gold You Can't Deny You're Full Of Shit nou echt lekker bekt?

Nog een opmerkelijk nummer is Safe Home For Zombies, ongetwijfeld het meest poppy nummer van het album. Deze doet me denken aan een combinatie van groove metal met hedendaagse dansbare popmuziek. Een verslavende zanglijn, eenvoudig stampend ritme en veel melodie, wederom slim bedacht. Dat de band dit kunstje beheerst horen op het album weel vaker terug, bijvoorbeeld ook Dude, Where's The Fucking Reset Button?

Hoewel de gitaren met regelmaat mogen grommen en er bij vlagen stevige metal te horen is, vergeet Sadako nooit een toegankelijke insteek toe te passen. Of dat nou een dansbaar ritme of een melodieus refrein is, altijd is er wel een stukje toegankelijkheid binnen de muziek. De elektronica is niet altijd even overvloedig aanwezig, en doet soms slechts subtiel op de achtergrond mee. Verwacht geen stortvloed aan stampende beats, maar toegankelijke muziek met een metalen randje.