SardoniS / Drums Are For Parades - The Abyss Stares Back #3

• BandDrums Are For Parades [BE], SardoniS [BE]
• TitelThe Abyss Stares Back #3
• Release datum10-11-2014
• LabelHypertension Records [BE]

Tracklist

01. Drums Are For Parades - Stacks
02. Drums Are For Parades - Ambulance Du Ciel
03. Drums Are For Parades - My problematic relation...
04. Sardonis - The Unknown
05. Sardonis - Stirring The Undertow
06. Sardonis - Echoes From The Well

The Abyss Stares Back (vrij naar Nietzsche) is een serie van vijf gelimiteerde split lp's voorzien van speciaal artwork die door Hypertension Records op de markt geslingerd wordt. Muzikale overeenkomst is dat alle aanwezige bands zich bewegen in een richting die ergens nog met sludge te maken heeft, maar daarbinnen de eigen grenzen verkent. De eerste twee delen (met op deel 1 Amenra en VVOVNDS, en op deel 2 Primitive Man en Hessian) zijn helaas aan ons voorbij gegaan. We pakken de draad dus op met het derde deel, waarop SardoniS en Drums Are For Parades acte de presence geven, elk vertegenwoordigd met drie tracks.

Waarbij heel eerlijk gezegd het sludge-gehalte van Drums Are For Parades zich beperkt tot slechts een van die drie titels. Stacks en My Problematic Relation... zijn uitgerekte soundscapes die bestaan uit voornamelijk elektronische, mysterieus aandoende klanken. Hier is nauwelijks organische muziek te horen; dit is een typisch voorbeeld van een muzikale uiting waarvoor je wel in een bepaalde stemming moet zijn. Tussen beide geluidstapijten door worden we getrakteerd op het logge en dreigende Ambulance Du Ciel. Een nummer dat ik qua sfeer zeker kan hebben.

Dat ik de muziek van SardoniS normaal gesproken prima kan hebben mag blijken uit mijn overpeinzingen omtrent hun tweede album van de zomer van 2012. De drie nummers die hier te horen zijn vormen daar geen uitzondering op. Nog altijd vind ik het knap hoe een duo dat 'slechts' gitaar en drums bespeelt zo'n gevarieerde muziek kan voortbrengen. Ik zou deze muziek eerder als stoner betitelen dan als sludge, al blijft het geheel behoorlijk primitief en garage-achtig klinken, en is er een voorname rol weggelegd voor de riffs van de regelmatig sterk vervormde gitaar.

The Unknown schiet lekker vlot uit de startblokken, varieert uiteindelijk lekker in tempo, en laat sterke groovende passages horen. Ondanks dat zang en een zekere mate van melodie ontbreken, klinkt deze muziek toch pakkend; en dat vind ik al knap op zich. Dit eerste nummer bevat al behoorlijk wat dynamiek, en dat is en blijft een van de kenmerken - en pluspunt! - van de muziek van SardoniS. Ik kan uit deze drie nummers geen favoriet kiezen, ik vind ze elk even sterk.