Scarab - Serpents of the Nile

• BandScarab [EG]
• TitelSerpents of the Nile
• Release datum06-03-2015
• LabelViciSolum Productions [SE]

Tracklist

01. Calling Forth the Ancient Spirits of Kemet
02. Visions of a Blood River
03. The Spells of Coming Forth by Day
04. Serpents of the Nile
05. Pyramid of Illusions
06. Funeral Pharaoh
07. The Afterlife Illusions
08. Days of a Burial Mask

Scarab is, gezien de bandnaam niet geheel onverwacht waarschijnlijk, afkomstig uit Egypte. De band is als zodanig actief sinds 2006 - volgens mij zelfs al die tijd in dezelfde bezetting, dat is best opvallend tegenwoordig - maar heeft al een verleden als Hate Suffocation sinds 2001. In 2009 bracht de band in eigen beheer debuutalbum Blinding The Masses uit, dat overigens het jaar erna door Osmose opnieuw uitgebracht werd. Na een pauze van zes jaar is er nu dan een opvolger: Serpents Of The Nile.

Zoals de bandnaam en de albumtitel al doen vermoeden haalt Scarab de thematische invloeden uit de eigen Egyptische cultuur en mythologie. Ook in de vrij brute, maar vooral technische death metal die de band vervaardigt horen we deze roots van de band terug. Dat de muziek van de band daarmee raakvlakken vertoont met de band Nile lijkt me een typisch geval van een open deurtje. Een band die ik hier ook wel in terug hoor is ons vaderlandse The Monolith Deathcult, maar dan zonder de elektronische invloeden.

Scarab leeft zich uit in lange, knap in elkaar zittende nummers. De acht titels op deze plaat leveren dan ook een speelduur van zo'n 55 minuten op, en je moet van goede huize komen om al die tijd je luisteraars te blijven boeien. Nou, dat klusje klaart Scarab met verve. Hoewel de band op zich niet vies is van het gaspedaal (zeker de drummer weet wel raad met pedalen) bevindt de meeste muziek zich in het aangename middentempo. Daarmee heeft de band alle gelegenheid om hun technische kunnen te etaleren. Maar wees verdacht op bliksemsnelle uitvallen; als ware serpenten uit de Nijl kunnen die onverwacht, hard en gemeen toeslaan!

Op het eerste gehoor zijn het vooral de melodieuze gitaarleads die de show stelen, en de aandacht er bij doen houden. De Oosterse/Egyptische melodieën vormen een knappe vervanging voor de uitgekauwde 'Westerse' gitaarriffs en geven de band absoluut een eigen karakter. Daarnaast leeft de drummer zich uit in allerlei capriolen en mag de grunter van dienst zijn longinhoud uitrochelen om het geheel een heavy touch mee te geven. Daar tegenover staan dan weer sfersiche keyboardlijntjes om de muziek te verlevendigen en extra sfeer weer te geven. Funeral Pharaoh, met z'n lange intro, is zo'n uiterst sfeervol nummer, bij vlagen bijna doomy.

Ook wordt een hedendaagse groove niet geschuwd, zoals het laatste stuk van Visions Of A Blood River laat horen. Ach, uiteindelijk staat er geen enkel slecht nummer op het album. Het minst sterk is misschien nog wel het titelnummer Serpents Of The Nile, dat mogelijk vanwege zijn compacte speelduur tot video is uitverkoren. En eigenlijk niet het meest representatief is voor het kunnen van deze band (wel lekker baswerk trouwens hier). Vooral prachtig vind ik hoe de muur van geluid afgewisseld wordt met epische momenten.

Hoe vaker ik het album beluister, hoe meer de muziek onder de huid kruipt, en vat krijgt op mijn eigen beperkte brein qua muzikaal intellect. Die meerdere luisterbeurten zijn ook absoluut een must om deze muziek te doorgronden. Levert dat uiteindelijk niet de fraaiste plaatjes op?