Scarred - Scarred

• BandScarred [LU]
• TitelScarred
• Release datum22-01-2021
• LabelKlonosphere Records [FR]
• PromotorViral Propaganda [PT]
• Genre Groovemetal

Tracklist

01. Sol
02. Mirage
03. A.D...Something
04. Chupacabra
05. Prisms
06. Merry-Go-Round
07. Nothing Instead
08. In Silent Darkness
09. A.H.A.I.A.
10. Lua
11. Dance Of The Giants
12. Petrichor
13. Yours Truly

Scarred is back!

Toen ik de promo van Scarred voorgeschoteld kreeg dacht ik al: hey die naam ken ik. Ik blijk acht jaar geleden inderdaad hun indertijd tweede album Gaia - Medea besproken te hebben. Nieuwsgierig als ik ben heb ik dus eerst eens even opgezocht wat ik in de tussenliggende jaren gemist zou kunnen hebben. Wat blijkt? Helemaal niks dus. Het derde album - met de simpele titel Scarred - blijkt de opvolger van Gaia - Medea.

Grappig genoeg is er, net als op die voorganger, een Nederlandse connectie te ontdekken. Was indertijd het mix- en mastering-proces in handen van ex-Textures gitarist en zanger Jochem Jacobs, op Scarred is het productionele aspect verzorgd door (de Luxemburger) Patrick Damiani. En die kennen we dan weer als zeer gewaardeerd sessie-muzikant en technicus bij Carach Angren. Op voorhand moet Scarred in geluidstechnisch opzicht dan wel dik in orde zijn. Ok, die conclusie geef ik alvast weg: dat is ook zo. Het nieuwe album is het eerste waarop de nieuwe zanger Yann Dalscheid te horen is (het is ook de enige opvallende wisseling in de line-up vergeleken met acht jaar geleden).

De vet groovende metal van Scarred combineert een moderne insteek met old school elementen uit thrash en death metal. Ik vind Chupacabra daar een heel goed voorbeeld van. Dit doet me denken aan een Sepultura-achtige vibe uit de periode dat die band hun thrash ging moderniseren (voor die tijd) met groove-invloeden. Dat was toen hip, inmiddels is dat 'old school'; dat is zo'n beetje het gevoel dat ik heb bij het beluisteren van Scarred. Voorheen stond de Luxemburgse band toch een beetje bekend als Gojira-kloon, maar dat is er inmiddels wel een beetje vanaf vind ik.

Dat de 'vernieuwde' aanpak heel pakkend, zelfs swingend kan klinken, laat Scarred horen met Merry-Go-Round; een instant hit zou je zo zeggen. Overigens zonder dat het cheesy wordt hoor. Maar ik zie hier mensen op de dansvloer wel op los gaan eerlijk gezegd. Dat een heavy aanpak en melodie ook heel goed samen kunnen gaan laat de band horen met het springerige, System Of A Down-achtige Petrichor. Dit nummer lijkt verrassend luchtig te klinken, maar vergis je niet, het gitaarwerk is absoluut metal-waardig.

Dat het niet altijd feest is in de wereld van Scarred mag duidelijk blijken uit het spijkerharde, zware en duistere A.H.A.I.A. Deze enorm beukende track is een verrukkelijke wisselwerking tussen de meer lichtvoetige deuntjes zoals hierboven beschreven. Mooi dat een band zo goed heen en weer kan bewegen tussen diverse substijlen. En het atmosferische middengedeelte van deze lange, sterk opgebouwde track maakt het nummer echt helemaal af. Echt sterk!

Met dertien tracks en een speelduur van zo'n 56 minuten lijkt Scared een behoorlijk lang album, maar daar merk je vanwege de gevarieerde invulling vrij weinig van. Een aantal van de titels bestaat uit atmosferische intermezzo's, die echt een meerwaarde vormen zonder de vaart uit het album te halen. Scarred verstaat de kunst om diverse invloeden samen te laten komen tot afwisselend een broeierig, dreigend aspect, en anderzijds een frivole, catchy aanpak. De Luxemburgers hebben de afgelopen jaren blijkbaar hard gewerkt aan hun eigen smoel, dat betaalt zich uit op dit nieuwe album.