Scorpion Child - Acid Roulette

• BandScorpion Child [US]
• TitelAcid Roulette
• Release datum10-06-2016
• LabelNuclear Blast [DE]
• Genre (Blues)Rock

Tracklist

01. She Sings I Kill
02. Reaper's Danse
03. My Woman In Black
04. Acid Roulette
05. Winter Side Of Deranged
06. Séance
07. Twilight Coven
08. Survives
09. Blind Man's Shine
10. Moon Tension
11. Tower Grove
12. Might Be Your Man
13. Addictions

Daar gaan we weer. Om mij onduidelijke redenen heb ik in 2013 wel single Polygon Of Eyes, maar niet het titelloze debuutalbum van het Amerikaanse Scorpion Child besproken. Van de ene kant jammer, van de andere kant kan ik nu alsnog schaamteloos vertellen hoezeer ik geniet van deze swingende oer-klanken!

Ja, Scorpion Child past naadloos in de jaren '70 retro-rock-hype: deze band staat met de wijde pijpen stevig verankerd in de muziekstijl zoals die ooit vakkundig is vastgelegd door bands als Led Zeppelin (She Sings I Kill, Blind Man's Shine), Deep Purple, maar ook Thin Lizzy (Reaper's Danse). De zang doet me denken aan Robert Plant (Led Zeppelin en David Coverdale (Deep Purple, Whitesnake) toen die nog kon zingen, het orgel (zeer aanwezig in titelnummer Acid Roulette) aan Deep Purple (I Might Be Your Man doet me wel erg aan Mistreated denken!) en zeker ook Uriah Heep (Twilight Coven), en het regelmatig terugkerende twingitaarwerk aan Thin Lizzy.

Lang verhaal, kort verhaal: ik ga helemaal plat voor dit soort groovende, pakkende , verslavende, bluesy, ouderwetse hardrock. Ik vind deze muziek dan ook eerder tijdloos dan oubollig, hoe weinig origineel het dan misschien ook is. Het zal dan ook best mede een kwestie van smaak zijn, maar ik word hier persoonlijk behoorlijk blij van!

Van de combinatie van swingende uptempo hardrock en meer gevoelig, zweverig/bezwerende passages word ik best opgewonden. Titelnummer Acid Roulette is hier een goed voorbeeld van: vanaf een relaxed, licht psychedelisch begin uitmondend in een jam-achtige instrumentale climax is dit echt een verrukkelijk nummer. Maar ook de meer simpele rechttoe rechtaan rockers (My Woman In Black, Tower Grove) spreken mij absoluut aan.

Misschien nog een klein minpuntje: met dertien nummers en een speelduur van bijna een uur duurt het album best lang, en gaan naar het einde toe de nummers af en toe net iets te veel op elkaar lijken. Gelukkig is de kwaliteit hoogstaand, zodat de beluisterbaarheid in orde blijft. Dit is ideale muziek om in een zomerse festival-sfeer te komen: lekker ontspannen, biertje erbij, barbecue-geur in de neus. Ik zeg: doen!