Semistereo - Zabriskii

• BandSemistereo [NL]
• TitelZabriskii
• Release datum04-04-2019
• LabelFreia Music [NL]
• Genre Postrock / metal, Progrock / metal

Tracklist

01. Last Part of the Trail
02. Leap into Flames
03. Crooked Teeth Necklace
04. A Tale of Ravenous Longing
05. Tide
06. Wreckage
07. Lethargic
08. South of Sobriety Street

Met Semistereo maakte ik begin 2017 kennis middels hun derde album Trans Earth Injection. Daarop kon ik weliswaar horen wat voor prachtigs deze band van eigen bodem allemaal te bieden had, al sloot hun muziek niet constant aan op mijn persoonlijke smaak. Sinds april is de opvolger Zabriskii al uit, dus het wordt wel eens tijd dat ik daar wat aandacht aan ga besteden.

Zoals wel vaker wil ik in mijn enthousiasme nog wel eens met de deur in huis vallen. Dat dreigt ook hier, want eigenlijk wil ik al meteen verklappen dat Semistereo naar me geluisterd heeft. Dat is gekkigheid natuurlijk, maar het is toch redelijk opvallend dat de band op hun vierde album heeft gekozen voor een iets directer geluid, en daadwerkelijk meer metal-invloeden laat horen. Nog altijd weet het vijftal elementen uit diverse (sub)genres vloeiend te laten samensmelten, maar mijn eerste gevoel zegt: hier is meer sprake van post- dan prog-. De muziek van Semistereo blijkt echt enorm atmosferisch. Ik was naar aanleiding van mijn ervaringen met de voorganger ook al met een heel ander gevoel gaan luisteren naar dit nieuwe album.

Natuurlijk moet je een album als Zabriskii vaker horen om het geheel te doorgronden - althans daar een poging toe te wagen. De muziek van Semistereo is altijd gelaagd, dynamisch, en bevat interessante wendingen en onverwachte wisselingen van tempo's en ritmes. Gelukkig is daar dan als leidraad altijd nog het stemgeluid van Paul Glandorf. Want ondanks de zeker aanwezige virtuositeit van de muzikanten is het voor mij de constante kwaliteit van de vocalen die mij het meest in het oor springt. Waar het alleen een beetje wringt is op de momenten dat er meer kracht wordt gevraagd van zijn stem. Dat komt soms net wat te geforceerd over, al blijft de zang ten allen tijde acceptabel klinken.

De diverse tracks zijn elk voor zich spannend qua opbouw, en laten onderling meer dan voldoende diversiteit horen. De afstemming tussen dromerige, ingetogen momenten (ja, die zijn er gelukkig ook nog steeds genoeg), knallende, beukende stukken en instrumentale en muzikale hoogstandjes klinkt verfijnd en uitgekiend, waar doorheen Glandorf met zijn fijne stem de juiste kleur en sfeer toevoegt. Luister maar eens naar het traag maar resoluut opgebouwde A Tale of Ravenous Longing, dan begrijp je wel wat ik bedoel.

Daarvoor heeft de band met opener Last Part Of The Trail en vooral Leap Into Flames laten horen zo bij vlagen nadrukkelijk de metal-kaart te willen trekken. Ook Lethargic is zo'n nummer dat lekker felle fragmenten laat horen, zonder dat overigens aan atmosfeer wordt ingeboet. De lange afsluiter South Of Sobriety Street laat dan juist weer Semistereo van z'n meest ingetogen, vooral wat dromerige, zweverige kant horen, zodat je de twee schijnbare uitersten van de band mooi gevangen hebt in twee opvolgende tracks. Al moet je je niet vergissen in die afsluiter, want het einde is nog best onvoorspelbaar en spannend.

Meer dan ooit laat Semistereo horen vooral in te zetten op een eigen geluid, dat zich niet laat beperken door een indeling aan genres. Weliswaar zijn benoembare stijlen als postrock, metal en prog herkenbare elementen, maar Semistereo is echt wel meer dan alleen maar het laten samensmelten van diverse stijlen. De muzikanten halen daar hun eigen visie uit, en maken dit eigen tot waar deze band voor staat. Ik lees genoeg vergelijkingen met andere bands, maar kom dan telkens tot de conclusie dat slechts een enkel aspect van toepassing is. Laat Semistereo vooral zichzelf zijn.