Sex Slaves - Call Of The Wild

• BandSex Slaves [US]
• TitelCall Of The Wild
• Release datum24-08-2012
• Labelcmm / SAOL [DE]

Tracklist

01. W.T.F.R.U.
02. Lose That Dress
03. Burning Bridges
04. My Black Heart
05. I Wanna Kill You
06. Sik Fuk
07. Call Of The Wild
08. Get In Line
09. Rock & Roll Band
10. Let's Make Out
11. I Swear
12. Cool Ride
13. I Got Drunk

Wanneer je van een band een album of wat dan ook, om wat voor reden dan ook, voor je neus krijgt zijn er altijd wel een paar zaken die in het oog springen. Met een bandnaam als Sex Slaves heb je wel min of meer de garantie dat je opvalt, de albumhoes behorende bij Call Of The Wild doet ongetwijfeld de rest. Eerlijk gezegd vrees ik het ergste voor wat me te wachten staat, wat achteraf allemaal wel mee zal blijken te vallen. Misschien is dat juist wel de tactiek die er achter zit.

Sex Slaves is zo'n typische Amerikaanse hardwerkende party rock 'n' roll band. Al bijna tien jaar nonstop on the road, tussendoor eens wat studioalbums uitpoepend. Call Of The Wild is het derde wapenfeit (het debuutalbum is er in twee verschillende versies), het artwork blijkt altijd al ondeugend te zijn geweest en de muzikale koers is al even voorspelbaar als ongevaarlijk en lichtvoetig. Die verwachtingen worden dan ook niet beschaamd.

Om te beginnen stelt de band zich even netjes voor: Who The Fuck Are You? We're The Sex Slaves! Dit korte simpele niemendalletje zet de toon voor een weinig spannend rockfeestje. Lose That Dress (hallo Extreme) en Burning Bridges geven geen aanleiding om er iets anders in te horen. Een gemakkelijk in het gehoor liggende, Amerikaanse radiovriendelijke (je weet maar nooit immers) mix van (hard)rock en poppy punk.

Eenvoudige, stampende voetjes-van-de-vloer ritmes, refreintjes die uitnodigen tot meezingen; vrijwel nergens gevaarlijk gitaarwerk, maar brave riffjes. Dit zal het gros van de nummers op dit album wel beschrijven. Ook de titels laten wat dat betreft weinig aan de verbeelding over: I Got Drunk, Let's Make Out of Rock & Roll Band laten weinig aan de verbeeldingskracht over lijkt me zo. Aan de gevoelige zieltjes is ook gedacht, getuige het semi akoestische Get In Line en de wel erg melodieuze rocker My Black Heart.

Het enig nummer dat wat zwaarder op de hand klinkt is titelnummer Call Of The Wild. Net wat meer ballen, wat zwaarder aangezet. Al kan ook hier gewoon meegezongen worden natuurlijk. Want het blijft per slot van rekening lekker niks aan de hand muziek. Party on!