Shade Of Hatred - Reflection on Ruin

• BandShade Of Hatred [NL]
• TitelReflection on Ruin
• Release datum07-10-2019
• LabelEigen beheer
• Genre Melodieuze deathmetal

Tracklist

01. Prodrome
02. Martyr
03. Evangelist I
04. Tapestries of Time
05. Phantoms of a Fractured Mind
06. Elysium
07. The Silenced Herald
08. MAOA-L
09. Enuma Elish

Shade Of Hatred is afkomstig uit de regio Utrecht en bestaat sinds 2011. Een eerste demo Thanatus verscheen in 2012, in april 2015 een nieuwe EP (mini-album?) Invidious Revelations, die nu, vier jaar later, wordt opgevolgd door de eerste echte langspeler van deze band: Reflection on Ruin.

Aangezien ik Invidious Revelations ook heb besproken, durf ik al wel direct te concluderen dat Shade Of Hatred op diverse punten gegroeid is. De nieuwe nummers klinken vooral volwassener, meer uitgewerkt, en bevatten meer afwisseling en dynamiek dan voorheen. Aan de muzikale insteek is nauwelijks gesleuteld: melodieuze death metal met thrash-invloeden; die laatste wel wat minder dan voorheen.

Met een filmisch intro als Prodrome heb ik zelf niet zo veel, maar zodra Martyr uit de speakertjes buldert ben ik direct bij de les. Dit is nou precies die power die ik op de voorganger zo miste. Zo gauw het welgemeende "go!" wordt uitgeschreeuwd gaat de band dan ook direct los. Martyr is een goed gekozen opener, die vooral energie uitstraalt, en waardoor je zin krijgt om te blijven luisteren. Naast alle agressie en energie zorgen melodieuze gitaarlijnen voor houvast en een toefje toegankelijkheid.

Hierop wordt goed verder geborduurd, al zijn de navolgende twee tracks wat minder dwingend aanwezig. Dat is wel Phantoms of a Fractured Mind. Helemaal geen snelheidsduivel, maar wel weer met net zo veel rauwe energie als de opener. Een fraaie korte introductie, veel afwisseling, en vooral power. Juist in de krachtigste stukken komen ook de schurende, bijtende vocalen het best tot z'n recht vind ik. De break op drie minuten is echt briljant geplaatst, een meerwaarde voor deze track. De power wordt goed vastgehouden in het bijna slepende Elysium. De melodieuze gitaarsolo past hier heel goed bij.

Ik baal er in eerste instantie wel een beetje van dat na twee sterke tracks alle opgebouwde sfeer inkakt middels het ingetogen intermezzo The Silenced Herald. Gelukkig dendert de band er vervolgens met MAOA-L weer lekker ruig vandoor, dit moet denk ik wel een live-kraker worden. Afsluiter Enuma Elish overtuigt opnieuw in een lager tempo; ik ben echt heel blij dat Shade Of Hatred ook in dat segment de power vast weet te houden. Al is er ook met de snelle breaks niks mis, lekker die variatie.

Nou ja, mijn conclusie had ik al weggegeven: Het lijkt me dat Shade Of Hatred in de afgelopen vier jaar een interessante groei heeft doorgemaakt. Meer afwisseling, en vooral meer kracht, zonder dat dit ten koste gaat van de donkere sfeer. De band zou ik niet beschouwen als een van de koplopers in de melodeath-scene, maar toch zeker wel als een betrouwbare, sterke subtopper, waarbij degelijkheid troef is.