Slabber - Apocryphal Diary

• BandSlabber [IT]
• TitelApocryphal Diary
• Release datum26-03-2021
• LabelPunishment 18 Records [IT]
• Genre Heavy / power metal, Thrashmetal

Tracklist

01. Time of Boredom
02. Insane Attack
03. Bell Does Ring
04. Evil to Pay
05. Backbone
06. Dirty Hands
07. Mashup
08. Survivor
09. Escape From Reality
10. Condemned to Live

Er zijn aardig wat overeenkomsten te bedenken tussen het zojuist besproken Evilizer, en Slabber, waar ik het nu even over ga hebben. Ook afkomstig uit Italie, toe aan het tweede album, ook via Punishment 18, en ook te vinden in dezelfde muzikale regionen. Slabber brengt op Apocyphal Diary een prima in het gehoor liggende mix van traditionele heavy metal, NWOBHM, US metal en stevige vleugjes thrash (zoals direct in opener Tome Of Boredom te horen is). En als ik dan toch de vergelijking tussen beide bands moet / wil maken: Slabber vind ik een stuk aantrekkelijker klinken.

Dat begint al met de zang, die is traditioneel en overwegend clean met een prettig rauw randje, en doet me bij vlagen denken aan Bruce Dickinson. Misschien niet qua niveau, maar het geluid komt best in de buurt. Vervolgens grossiert Slabber in fijne, lekker in het gehoor liggende maar toch agressieve of in elk geval energieke melodieën. Hier en daar schuurt het misschien een beetje, je weet wel, dat rauwe randje, maar dat past eigenlijk best wel bij deze basic vorm van heavy metal.

De traditionele melodieën zijn goed gekozen, en zorgen voor zeer aangenaam beluisterbare tracks als (al genoemd) Time of Boredom (een sterke opener, met charmante melodieën, goede refreinen en fijne zang op een Rob Halford / Warrel Dane- manier), Insane Attack (fijne ritmische arrangementen van basgitaar en drums, en nog een aanstekelijk refrein ), Evil to Pay (fraai technisch, met klassieke hardrock-invloeden; en sterke achtergrondzang en gitaren!), Survivor (de balans tussen agressiviteit en melodieën komt hier echt uitstekend naar voren), en afsluiter Condemned to Live (met zeer goede melodieën in het refrein).

Mashup is volledig instrumentaal, en overtuigt net zo goed. Het is geen vehikel dat dient als basis voor gitaar-uitspattingen, zoals gebruikelijk in het old school metal-genre, maar laat elke instrumentalist goed naar voren komen. Bovendien is het nummer lekker afwisselend, straalt degelijke, functionele techniek uit, en heeft het een heerlijke drive. En dat is in een notendop ook eigenlijk waar het bij deze band om draait. Kortom: spreekt afwisselende traditionele metal je aan, dan is Slabber jouw band.