Smoulder - Times Of Obscene Evil And Wild Daring

• BandSmoulder [CA]
• TitelTimes Of Obscene Evil And Wild Daring
• Release datum26-04-2019
• LabelCruz Del Sur Music [IT]
• PromotorSure Shot Worx [DE]
• Genre Doommetal, Heavy / power metal

Tracklist

01. Llian of Garathorm
02. The Swordwoman
03. Bastard Steel
04. Voyage of the Sunchaser
05. Shadowy Sisterhood
06. The Black God's Kiss

Smoulder uit Canada? Daar had ik nog nooit van gehoord. Maar het gegeven dat hun debuutalbum Times Of Obscene Evil And Wild Daring zou worden uitgegeven door Cruz Del Sur wakkerde wel mijn nieuwsgierigheid aan. De albumcover leek me op voorhand al passend bij de muziek die ik verwachtte - epische heavy / doom metal - evenals de belofte van 'slechts' zes tracks en toch 37 minuten aan muziek; ongeveer de lengte van een klassieke elpee.

Toch heeft Smoulder me direct vanaf het begin alsnog met een verrassing opgezadeld: de band blijkt een zangeres te hebben; dat had ik nou weer niet zien (of horen?) aankomen. Meteen vanaf de eerste tonen van opener Llian of Garathorm zit ik mee te bangen, wanneer pas na twee minuten de damesvocalen zich aandienen. En ik moet zeggen: deze passen als gegoten. Uiteraard weet ik niet anders bij deze band - een voorstelling van andere zang kan ik me hier niet maken - maar ik durf dus gerust te stellen dat Smoulder hiermee iets eigens te pakken heeft, en dat dat positief uitpakt. Ik hoor kracht, variatie en lef; niks mis mee!

En dat 'niks mis mee' geldt ook voor de muziek van dit Canadese vijftal. De metal van Smoulder houdt het midden tussen epische power metal (een vlotte track als Bastard Steel gaat deze band ook niet uit de weg!) en een klassieke doom-insteek (de lange afsluiter The Black God's Kiss is echt een pareltje wat dat betreft); dit is dus echt voer voor de old school puristen / liefhebbers. Nee, dit is niet modern, spannend of origineel. Maar deze muziek klinkt wel verdomd authentiek en vertrouwd. Gedateerd misschien, ook mee eens; en toch zijn hier echt genoeg liefhebbers voor te vinden, dat weet ik zeker, en ik reken mijzelf daar ook toe.

Naast de opvallende zang is het vooral het overdadige gitaarwerk dat opvalt, en mede de grootste aantrekkingskracht vormt van deze muziek. Natuurlijk leunt deze muziek ook dicht tegen de klassieke NWOBHM aan, maar ik vind dat het wat meer donkere karakter, noem het een sluiertje doom, wat meer cachet geeft aan dit soort metal. Wat mij betreft heeft Cruz Del Sur opnieuw een (obscuur?) pareltje weten op te vissen; ik dank het label dan ook voor deze kennismaking!