Sodom - Genesis XIX

• BandSodom [DE]
• TitelGenesis XIX
• Release datum27-11-2020
• LabeleOne Music [US], Steamhammer [DE]
• PromotorEarsplit PR [US]
• Genre Thrashmetal

Tracklist

01. Blind Superstition
02. Sodom & Gomorrah
03. Euthanasia
04. Genesis XIX
05. Nicht Mehr Mein Land
06. Glock’n’Roll
07. The Harponeer
08. Dehumanized
09. Occult Perpetrator
10. Waldo & Pigpen
11. Indoctrination
12. Friendly Fire

Huh!? Sodom hier nog nooit besproken? Ok, eerlijk is eerlijk, mijn favoriete (Duitse) thrashband is het niet, en zal het ook nooit worden, maar het meest recente album Genesis XIX verdient zeker aandacht! Dit Teutoonse metal-instituut is immers hard op weg naar z'n veertigste verjaardag, het zal blijken dat dit nieuwste album er niet zomaar eentje is in een langere rij van velen.

Dit langjarige bestaan voltrekt zich aan de hand van het absolute bandopperhoofd Tom Angelripper, die tussen de laatste twee albums besloot om eens flink de bezem door de bandbezetting te halen. Terug van lang weggeweest is gitarist Frank "Blackfire" Gosdzik, die vertrok na de band's absolute klassieker Agent Orange (1989). Helemaal nieuw zijn drummer Toni Merkel en gitarist Yorck Segatz; zodat Sodom (eindelijk?) voor de mogelijkheid van twee gitaristen heeft gekozen. Dat kan natuurlijk nooit kwaad!

Na het plichtmatige intro Blind Superstition slaat Sodom met Sodom & Gomorrah en Euthanasia meteen onverbiddelijk toe: dit is rauwe, eerlijke thrash metal zoals je die van de band verwacht. Razend, opzwepend, energiek. Even verderop doen nummers als Dehumanized en afsluiter Friendly Fire daar niet voor onder qua tempo, agressie en intensiteit.

Met titelnummer Genesis XIX neemt de band bij vlagen wat gas terug, deze wat langere compositie kan juist dankzij de afwisseling prima bekoren. Dat geldt nog wel meer voor het relatief atmosferische The Harpooneer, gebaseerd op Melville's Moby Dick-roman met de obsessieve Captain Ahab. Opvallend is verder ook het Duitstalige, midtempo Nicht Mehr Mein Land, waarin actuele maatschappijkritiek vrijelijk geuit wordt. Ook Occult Perpetrator leunt volledig op midtempo groove, en doet me wel wat aan Slayer denken.

Op Genesis XIX laat Onkel Tom dus de veelzijdigheid spreken door felle old school aandoende thrash af te wisselen met langzamer groovende knallers en zo heel af en toe zelfs atmosferische fragmenten (Waldo & Pigpen) waarbij ook nog eens een goed verhaal verteld wordt. Het bestaansrecht van Sodom anno 2021 lijkt me niet te betwisten, de grotendeels gereviseerde band blikt - terecht! - met een opgefrist geluid de toekomst tegemoet.