Solitary - Nothing Changes [20th Anniversary Edition]

• BandSolitary [GB]
• TitelNothing Changes [20th Anniversary Edition]
• Release datum20-08-2018
• LabelDoc-Records [NL]
• PromotorImperative PR [GB]
• Genre Thrashmetal

Tracklist

01. Within Temptation
02. The Downward Spiral
03. A Second Chance
04. Bitterness
05. Nothing Changes
06. Clutching Straws
07. No Reason
08. Twisted
09. Fear
10. A Second Chance [bonus]
11. The Bottom Line [bonus]
12. What Price [bonus]
13. No Reason [bonus]
14. Fear [bonus]

Doc Holiday Metal Productions kennen we in Nederland al een poosje als promotor, boeker, en als organisator van de Doc Fests. Inmiddels zijn daar ook al een webshop, distro en sinds kort ook een heuse platenlabel-afdeling bij gekomen: Doc Records. Een van de eerste releases is die van het twintigjarige jubileum van debuutalbum Nothing Changes (1998) van de Britse thrash metalband Solitary.

Solitary is al sinds 1994 actief, tot op de dag van vandaag. Productief is het Britse kwartet niet echt. Na het debuut duurde het tot 2008 - inderdaad tien jaar! - voordat opvolger Requiem verscheen. Ook daarna maakte de band geen haast, pas in 2017 verscheen weer een nieuw album: The Diseased Heart of Society. Liefhebbers kunnen de diverse albums terug vinden op de bandcamp-pagina van Solitary.

In 1998 werd het eerste album van Solitary uitgebracht op Holier Than Thou Records en tegen alle verwachtingen in werd Nothing Changes met voorzichtige goedkeuring van de metalpers begroet. Nu, twintig jaar na de originele release, met de steun van het nieuwe label Doc Records, heeft Solitary het album dat hun komst op het slagveld aankondigde, opnieuw uitgebracht. Voorzien van nieuw artwork, en een kleine injectie met moderne studio-tovenarij. Daarnaast zijn de vijf tracks van de demo/EP The Human Condition (oktober 1996) als bonus bijgevoegd. Het ligt dan ook voor de hand dat deze opgepoetste versie zwaarder en agressiever klinkt dan twintig jaar geleden.

Solitary speelde in den beginne een soort van eigenwijze thrash metal, die vooral in het middentempo te vinden is. Het dichtst komt het geluid in de buurt van de crossover met funk en rap die in de jaren '90 de kop opstak; maar ook de richting die thrash metal opging met groove is goed terug te horen (titelnummer Nothing Changes). Op een enkele uitzondering na krijg je dus nauwelijks echt beukende of old school thrash te horen. Gelukkig wel lekker gitaarwerk, stevige riffs, maar de ritmesectie laat zich van z'n meest groovende kant horen. De zang is lekker zwaar en dreigend. Dat deze band geheel z'n eigen weg moest zoeken binnen het genre is op zich niet zo raar: eind jaren '90 was thrash metal zo'n beetje dood verklaard.

Bands waar ik ter vergelijking wel een beetje aan moet denken zijn het eveneens Britse Xentrix, dat zo'n beetje als voorbeeld zou kunnen hebben gediend; maar ook Sacred Reich - ook zo'n band die maling had aan de hokjesgeest van thrash metal - laat een vergelijkbaar geluid horen. Ook de latere, meer gematigde Slayer komt soms een beetje in de buurt, luister maar eens naar Bitterness. Zeker deze opgepoetste versie laat goed horen dat thrash metal in een aan de tijdgeest aangepaste stijl, altijd zal overleven. Solitary heeft daar op positieve wijze z'n steentje aan bijgedragen.