Solothus - Summoned From The Void

• BandSolothus [FI]
• TitelSummoned From The Void
• Release datum02-07-2013
• LabelMemento Mori [ES]

Tracklist

01. Frostbane Overture
02. Hordes of the North
03. Plaguewing
04. Magus of Doom
05. Summoned from the Void
06. Upon Shattered Lands

Het Finse gezelschap Solothus verraste in 2011 de underground death/doomwereld met hun demo Ritual Of The Horned Skull. Op die demo staan drie compacte (toen nog wel) death/doom metal tracks, enorm rauw, vrij primitief nog, maar zeer veelbelovend. Het blijkt te gaan om een nog vrij jonge band, die zonder veel rimpelingen te veroorzaken toch al sinds 2007 bezig is.

Nu is er dan het debuut full length, en lang is ie. Summoned From The Void bevat dan weliswaar 'maar' zes nummers, maar die hebben dan wel een speelduur van bijna drie kwartier. Solothus speelt dus authentieke death/doom metal, ter vergelijking denk ik dan aan het Paradise Lost debuut, oude Cathedral, maar ook de landgenoten van Hooded Menace en de lompheid van Coffins hoor je hier wel terug.

Deze weinig vrolijk stemmende muziek bestaat dus uit verpletterend trage tempo's, logge, heavy midtempo passages, so(m)bere harmonieën en een bedompte donkere sfeer. Niet te vergeten de door merg en been teisterende ultralage putgrunt van Kari Kankaanpää, die mede daarmee deze muziek dat heerlijk zieke, verrotte sfeertje meegeeft.

Met het intro Frostbane Overture lijkt er nog niet zo veel aan de hand, een intro van sferisch toetsenwerk en gitaargetokkel. Zoveel melodie zullen we echter in de overige nummers niet meer tegenkomen. Want Soluthus houdt hun muziek vooral HEAVY, waarbinnen weinig plaats is voor melodie of toegankelijkheid. De enige variatie op de schijnbaar klaagzang achtige muziek zijn midtempo death metal stukjes, maar die zijn net zo simplistisch en doeltreffend als het hoofdthema; en bieden zeker geen soelaas voor het hoorbaar naderende onheil.

Climax van het album is de ruim elf minuten durende afsluiter Upon Shattered Lands, waarin alle ellende samenkomt. Het toppunt van verDOOMenis, verpakt in langgerekt geweeklaag. Als ik dan toch nog een klein minpuntje mag noemen: ik had het basgeluid graag wat meer willen voelen. Een productie als deze leent zich perfect voor het ultiem smerig uitpersen van juist dat instrument, die had zich hier wat meer kunnen onderscheiden.

Verder niks te klagen, laat je gewoon de rottigheid en smerigheid insleuren alsof elk moment je laatste kan zijn. Want zo klinkt Summoned From The Void (ook het nummer!) zeker.