Solstice - To Dust [reissue]

• BandSolstice [US]
• TitelTo Dust [reissue]
• Release datum08-04-2022
• LabelEmanzipation Productions [DK]
• PromotorTarget Group [DK]
• Genre Deathmetal, Thrashmetal

Tracklist

01. Black
02. To Dust
03. Honest Human Emotion
04. Conclusion Disillusion
05. Sovereignty
06. Swarm
07. Moment Of Clarity
08. Passionless
09. Extremes [Cynic cover]
10. Impressive Technology
11. The Whisper

Eind jaren 2000 dacht iedereen dat Solstice voorbij was. En dat was ook jammer, gezien de explosieve kwaliteit van de twee albums die ze in de eerste helft van de jaren '90 uitbrachten: Solstice (1992) en Pray (1995). Opgericht in 1990 leidde de band een bestaan van afwisselend actief en (tijdelijk) slapend. Na die eerste twee platen duurde het tot 2009 (in een grotendeels hervormde line-up) eer album nummer drie zou verschijnen: To Dust. Deze is al in februari van dit jaar door het Deense Emanzipation-label opnieuw voor het voetlicht gebracht (met ook nog een CD-uitgave op 8 april), dit gebruik ik als alibi om het eens over deze band te gaan hebben.

Met een "all-killers-no-fillers" houding, verpakte Solstice tien eigen composities - en een uitmuntende Cynic-cover - vol memorabele riffs, onvoorspelbare tempo-wisselingen en inventieve solo's. Het was een album dat de gemiddeldheid van de meeste gelijkgestemde bands in de jaren '90 en '00 ontsteeg. En hoewel de geschiedenis van Solstice de resterende jaren van hun carrière in stop-motion bleef doorgaan, had de band met To Dust het momentum aardig te pakken.

Solstice was en is afkomstig uit Miami, Florida, en dat is te horen ook. Ook deze band deed een gooi naar de technische perfectie van de thrash-death-metal-mix, waar een band als Death natuurlijk als een van de eersten de aanzet toe gaf. Ook bands als Sadus, Cancer, Malevolent Creation (een band waarmee de bezetting in de loop der jaren aardig wat overlappingen vertoonde), en ons 'eigen' Pestilence mogen als vergelijking dienen.

Gelukkig verliest Solstice zich niet louter in technische hoogstandjes, en hebben de instrumentalisten altijd aandacht voor de compositie, en daarmee ook voor de luisteraar. We horen zo ook wel hoe goed de muzikanten wel niet zijn. Niet alleen de meest prachtige gitaarsolo's en snerpende leads vallen op, ook het zeer gevarieerde drumwerk en het virtuoze spel van de basgitaar krijgen alle aandacht. Afgetopt met de afgemeten bijtende schreeuw-grunt van Rudes levert dit een herkenbaar, maar zeer iconisch samenspel op. De nummers zijn ook zeer compact (een paar net op de grens van vier minuten, de rest er onder) waardoor de beluisterbaarheid intact blijft.

Liefhebbers van deze zeer eigen stijl kennen Solstice natuurlijk al wel, zo niet, dan is dit een hele goede kennismaking. Ik kwam er overigens naar aanleiding van deze heruitgave pas achter dat Solstice in mei 2021 een nieuw album heeft uitgebracht. Mocht de gelegenheid zich voordoen ga ik het daar misschien ook nog eens over hebben.