Sonata Arctica - Acoustic Adventures - Volume One

• BandSonata Arctica [FI]
• TitelAcoustic Adventures - Volume One
• Release datum21-01-2022
• LabelAtomic Fire Records [DE]
• Genre Symfonische metal

Tracklist

01. The Rest Of The Sun Belongs To Me
02. For The Sake Of Revenge
03. A Little Less Understanding
04. Alone In Heaven
05. Tallulah
06. Don't Say A Word
07. As If The World Wasn't Ending
08. Paid In Full
09. Tonight I Dance Alone
10. The Wolves Die Young
11. Wolf & Raven
12. On The Faultline

Ik ga eerlijk zijn, Sonata Arctica’s kwaliteit van muziek is de laatste jaren voor mij gedaald. Dat ze nu ook komen met een bijna arbitrair akoestisch album laat me ook niet bepaald opveren. Veel nummers zijn al vaker door hen akoestisch gemaakt, en echt, hoeveel versies van het compleet doodgemepte Tallulah en Wolf & Raven zijn er werkelijk nodig? Toch hoor ik positieve geluiden om me heen over dit ‘in between’ plaatje. Vooral dat de mix drastisch verbeterd is (want werkelijk, Talviyö met name klonk alsof het uit een tinnen blikje kwam). Als er wel gelijk iets positiefs te melden valt als met de eerste klanken van The Rest of the Sun Belongs to Me is dat dit plaatje warmte uitstraalt. Inderdaad, de mix is beter en ik blijf een zwak hebben voor Tony Kakko’s zalvende stem.

Voor veel nummers zijn akoestische versies niet echt nodig, en zijn het slechts simpelere, tragere versies van het origineel, maar bij sommige kan het juist een ander perspectief geven. Een frisse blik op een klassieker. For the Sake of Revenge is er zo eentje – origineel van het spijtig te lang genegeerde Unia album. Henrik Klingenberg’s Hammond-orgel doet ook wonderen met het heerlijke Alone in Heaven. Mijn persoonlijke all-time favoriet Don’t Say a Word zie ik met een beetje angst en beven tegemoet maar vooral dankzij de piano krijgt het toch een geinige, Danny-Elfman-achtige sfeer. De coupletten vallen een beetje plat, maar het refrein is een pareltje. Tony’s stem-acteren in de brug krijgt van mij ook een dikke tien. As if the World Wasn’t Ending was al een ideaal kampvuur nummer maar deze versie is bijna perfect om op te schuifelen.

Bij sommige nummers sluipt er een haast country-achtig hoempa-sfeertje doorheen. Met name Paid in Full, Wolf & Raven en Little Less Understanding, waarvan ik niet goed weet wat ik ermee moet. Het thema op zich vind ik nou niet echt ‘Sonata’, alhoewel ze er wel eerder mee gestoeid hebben. Het slaat een beetje als een tang op een varken. Waarom ze ook zoveel ballads hebben gekozen hiervoor snap ik ook niet. Veel anders is er niet aan in deze versie, zoals Tallulah, On the Faultline en Tonight I Dance Alone, en ergens denk ik dat toch ook wel over Alone in Heaven. Ik kijk ook naar de selectie nummers en krab toch even achter mijn hoofd waarom juist deze zijn gekozen. Nummers als A Little Less Understanding, The Wolves Die Young, Paid in Full en Tallulah behoren tot hun meest saaie repertoire en ik had graag meer nummers gezien uit de ‘vergeten’ era’s van Winterhearts Guild, Unia en Days of Grays. Misschien bij een Volume 2, ooit?

Het enige wat hier voor mij uitspringt zijn For the Sake of Revenge, Alone in Heaven, Don’t Say A Word, (bij vlagen), As if the World Wasn’t Ending en On the Faultline. De rest had voor mij niet zo gehoeven. Ik heb het gevoel dat Sonata Arctica zich een beetje aan het vervelen zijn en vonden dat ze maar iets moeten uitbrengen om relevant te blijven. Er zit heus wel wat in hier en daar, maar meer voor de liefhebbers.