Sonata Arctica - Ecliptica – Revisited (15th Anniversary Edition)

• BandSonata Arctica [FI]
• TitelEcliptica – Revisited (15th Anniversary Edition)
• Release datum24-10-2014
• LabelNuclear Blast [DE]

Tracklist

Blank File
My Land
8th Commandment
Replica
Kingdom for a Heart
Fullmoon
Letter to Dana
UnOpened
Picturing the Past
Destruction Preventer
I Can’t Dance (Genesis cover, bonus track)

15 jaar na hun debuutalbum Ecliptica vonden de Finse Metalmasters van Sonata Arctica de tijd rijp voor een totale remake van het origineel. For the sake of nostalgie en gewoon om te kijken hoe de nummers van toen zouden klinken met de huidige line up. Want laten we wel wezen, van de band die in 1999 Ecliptica heeft opgenomen zijn nog maar twee originele leden over: zanger Tony Kakko die toen zelfs nog verantwoordelijk was voor alle toetsen, en drummer Tommy Portimo, die toen nog een tienertje was. Een hele nieuwe ervaring dus voor de overige bandleden, die maar kunnen hopen en bidden dat ze het origineel kunnen evenaren.

Voordat ik uitvoerig inga op de welkome verbeteringen van al deze gouwe ouwe nummers, moeten eerst even de minpunten mij van het hart. Nieuwste aanwinst in de line up, bassist Pasi Kauppinen neemt hier ook de mix voor zijn rekening. Nou ben ik vanaf het moment dat hij bij Sonata kwam al dol op deze fluffy Bassbeast maar het liefst zou ik hem achter de mixtafel wegmeppen. Wat hem bezielt heeft om Tony’s vocalen zo apart van de muziek te zetten is mij een raadsel, en ook de drums hebben overbodig veel spotlicht gekregen, waardoor de gitaren volledig begraven worden onder immer aanwezige bassen. Verder is de zang zo her en der zo verveeld uitgevoerd dat het leek alsof Tony sommige nummers na al die jaren meer dan zat was. Erg jammer jongens!

Maar toch kan ik van sommige nummers zeggen dat er weinig veranderd is. Opener Blank File is nog net zo catchy en speedy als altijd, en ook Tony laat duidelijk horen dat hij de hoge noten nog met gemak kan halen. Ook My Land is lekker back-to-the-roots materiaal, en meer getrouw aan de versie uit 1999 dan de remake van 2006 (ja, ze hebben al heel wat remakes op hun naam staan). 8th commandment heeft opnieuw mijn hart veroverd door gewoon zijn eigen speedy en agressieve zelf te blijven, met extra pep in het a capella gedeelte en een zalige schorre uithaal van Tony aan het einde. Ook Replica heeft extra leven en emotie gekregen met fijne vocale hooks die er eerder niet waren, en de terugkomst van het intieme einde dat helaas in live shows zo vaak overgeslagen wordt.

Single van deze versie is de klassieker Kingdom For A Heart, die mijn eerdere verwijzing naar een zwaar verveeld klinkende Tony nog het meest eer aan doet. De rustige breakdown in het midden is wel weer opgekrikt door de synths als een soort echo onder de zang te leggen. Met ietsje angst in de benen heb ik Fullmoon verwacht. Na deze ultieme klassieker op elke show in hun carrière wel gespeeld te hebben, is de emotie nog bewaard gebleven, of zodanig uitgemolken dat er geen redden meer aan is? Oke, ook deze versie lijkt erg veel op het origineel maar toch krijgen ze het voor elkaar om er volledig nieuw leven in te blazen, met name geholpen door de distinctieve stijl van gitarist Elias Viljanen, die zijn eigen stempel op de solo’s zet.

De echte verrassingen komen pas na de eerste helft. De powerballad Letter To Dana kon me al jaren niet meer boeien maar van deze versie krijg ik kippenvel. Emoties worden vertienvoudigd wanneer het nummer zich langzaam naar een bombastisch, tranentrekkend einde werkt. Ook gaan alle credits weer naar mr. ‘E.vil’ Viljanen die zijn jarenlange ervaringen met gitaarballads schrijven hier inzet, en met zijn solo’s het hele nummer weet te maken! Unopened mixt oud en nieuw samen door wat vleugjes van de demo versie erin te gooien, met name in de tweede vocale lijnen in het refrein. Aangezien ik de demo versie altijd beter heb gevonden als de Ecliptica versie, hoor je me hier ook totaal niet over klagen!

Het enige trackje dat ik al jaren oversla en hier ook weer is Picturing the Past. Ik heb het nooit een interessant nummer gevonden en de remake zegt me dan ook zeer weinig. Gelukkig klinken al gauw compleet onbekende klanken van een volledig omgetoverd Destruction Preventer. De verwachtingen zijn weer torenhoog. Kan Tony nog steeds die ene, astronomisch hoge en tevens legendarische noot halen? Niet alleen is Destruction Preventer het ultieme voorbeeld van een remake done extremely right, met nieuwe synth-klanken en de verbeterde compositie, maar na de rustige breakdown die ergens heerlijk herkenbaar en toch volledig nieuw klinkt, gooit Tony zijn stem de lucht in en maakt alle verwachtingen waar. Oke, misschien 1 pieterig klein nootje lager als 15 jaar geleden. Maar ach, hij is ook geen twintig meer.

Afsluiter van het album is wel volledig nieuw en nog nooit eerder uitgebracht. Sinds dat de fans al in 2012 te horen kregen dat deze cover van I Can’t Dance was opgenomen, stonden we te springen om deze te horen. Nu is deze dan eindelijk uitgebracht, en het was het wachten waard. Wie deze recentere klassieker van Genesis kent en weet hoe Tony een beetje zingt, heeft vast al een bepaald, heerlijk beeld in zijn hoofd hoe dit zal klinken. Ik zeg je 1 ding; hij maakt het waar! Alle uithalen op de goeie plek, met een heerlijke rock & roll-feel, trouw aan de unieke Sonata sound zonder onder te doen voor Genesis.

Ecliptica Revisited is precies wat de band ermee had bedoeld. Geen zogenoemde ‘verbeterde versie’ van een geweldig debuut waar nooit wat mis is geweest, maar een hommage aan het verleden, een checkpoint van waar Sonata ooit is geweest en waar ze nu zijn gekomen, 15 jaar later. En de conclusie laat ik over aan de luisteraar. Ik blijf beide versies van Ecliptica even geniaal vinden, op hun compleet eigen manieren.