Soulburn - Noa's D'Ark

• BandSoulburn [NL]
• TitelNoa's D'Ark
• Release datum13-11-2020
• LabelCentury Media Records [DE]
• Genre Black metal, Deathmetal, Doomdeath

Tracklist

01. The Morgue of Hope
02. Noah’s Dark
03. Tempter ov the White Light
04. Anarchrist
05. Shrines of Apathy
06. Assailed by Cosmic Lightning
07. Triumphant One
08. Anointed - Blessed - and Born for Burning
09. The Godless I
10. From Archaeon into Oblivion
11. Abyssica [bonus]
12. On the Crimson Wings of My Ruin [bonus]

Ken je klassiekers, dat kon weleens handig zijn bij het reviewen van albums. Vandaag heb ik besloten een lijstje klassiekers te gaan bijhouden waar ik me in moet verdiepen. De eerste artiest op de lijst: Bathory. Wat wil je hier nu mee, Jenny, hoor ik je denken. Het zit zo: ik mag vandaag iets schrijven over het nieuwste album van de Nederlandse band Soulburn: Noa's D'Ark. Soulburn bestaat sinds 2014 en is gestart met het idee om 'black metal in de stijl van Bathory' te maken. Hoe handig zou het dan zijn als ik kon vertellen of dat is gelukt? Inmiddels begrijpen jullie wel dat je van mij dat oordeel niet gaat krijgen vanavond.

Goed, dan vertel ik maar gewoon wat ik van de muziek vind. De eerste keer dat ik luisterde, op lekker hoog volume, deed het me denken aan Behemoth. De tweede keer, op een iets beschaafder volume, helemaal niet meer, of misschien alleen het eerste nummer The Morgue of Hope. En dan is er natuurlijk die ene titel met 'ov' erin, waarschijnlijk zette die me op het Behemoth spoor. Hoe dan ook, het is een plaat met doom-achtige black metal. Vrij sfeervol, niet te melodieus of snel.

Vocalist Twan van Geel (ook bekend van Legion of the Damned) heeft een afwisselende stijl. We horen overwegend 'klassieke' black en death metal grunts. In Shrines of Apathy spreekt hij ons verhit toe, het had een boze toespraak van een politicus kunnen zijn. En dan zijn er nog de wat meer emotionele nummers, met melodieuze rauwe schreeuwzang, bijvoorbeeld Assailed by Cosmic Lightning. Deze afwisseling in vocalen maakt het album interessant.

Je vindt op dit album geen gillende gitaarsolo's. In muzikaal opzicht is er sowieso minder afwisseling. Toch valt Triumphant One op, het is minder duister, melodieuzer en nog rustiger dan de andere nummers. Een leuk intermezzo. Van de laatste drie nummers spreekt The Godless I mij het meest aan, door het 'meezingwaardige' refrein. Best knap om dat te bereiken met black metal! Het laatste officiële nummer van het album is From Archaeon into Oblivion, waarop we een subtiel koor horen. Een waardige afsluiter van een volwassen album.

Als je de bonus tracks edition koopt of beluistert, word je nog getrakteerd op twee nummers die oorspronkelijk zijn uitgebracht in 2018 op de EP Carpe Noctem. Dit was de laatste release waaraan de oorspronkelijke drummer Bob Bagchus deelnam. Hierin is goed de stijl van Bathory te herkennen. En daarmee is het cirkeltje rond, ik ga maar eens naar Bathory luisteren!