Loading...

Space Mirrors - In Darkness They Whisper

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 24-08-2012

Tracklist

01. Shadow Over Innsmouth
02. Silver Key
03. Geometry Of Witchcraft
04. In Darkness They Whisper
05. Rue d'Auseil Is Missing
06. Cats Of Ulthar
07. Kadath. Acts 1,2,3,4
08. Kadath. Acts 5,6,7
09. Kadath. Act 8
10. Through The Dream Lands (Radio Version, Bonus Track)

Space Mirrors draait om de Russische engineer/producer/componiste/songwriter en hier vooral multi-instrumentaliste Alisa Coral. Zij richtte dit muzikale collectief op in 2002 en bracht inmiddels diverse albums uit, het is een puur studioproject. Een vaste bezetting heeft Space Mirrors dan ook niet echt, muzikanten van diverse pluimage worden per nummer of album ingezet daar waar nodig. Zo heeft bijvoorbeeld Arjen Lucassen een gastrol vertolkt op het debuutalbum The Darker Side Of Art (2004). Het zojuist (1 augustus) verschenen In Darkness They Whisper is het vierde album van dit internationale, eigenzinnige gezelschap; dit album legt zich qua thematiek vrijwel volledig toe op het werk van H.P. Lovecraft, zowat alle songtitels zijn terug te vinden in diens oeuvre.

Al na een paar nummers heeft Space Mirrors me hier helemaal te pakken. Te beginnen met de opener Shadow Over Innsmouth. Dit is een eenvoudig klinkend, super catchy deuntje, waar stiekem veel meer in zit dan zo op het eerste gehoor te horen is. De muziek is perfecte samensmelting van elementen uit diverse invalshoeken. Zo is er spacerock, progressieve rock/metal, invloeden uit de authentieke gothic rock/new wave hoek (The Cure, The Mission, en vooral Sisters Of Mercy), een beetje occulte rock, maar ook electro, krautrock (Kraftwerk). Ik hoor er zelfs wel iets van The Misfits in terug, beetje spooky, horror sfeertje, de simplistische drumpartijen en de lage, met opzet vaak monotone mannenstem.

De band wordt over het algemeen geschaard onder de space rock, met name het nadrukkelijk aanwezige toetsenwerk stuurt daar zeker op aan. Maar ook de gitaristen laten zich niet onbetuigd en weten regelmatig spacy geluidjes te voorschijn te toveren. Of gaan juist lekker old school te keer (de solo in Silver Key). Dat qua muzikale insteek en gedachtegoed ook Hawkwind een keer genoemd moet worden lijkt me evident. Al is het alleen maar omdat twee voormalig bandleden op dit album te horen zijn.

De muziek hinkt qua toegankelijkheid op twee gedachten. In de basis zijn de nummers namelijk behoorlijk catchy, zeker de refreintjes mogen er af en toe wezen wat dat betreft. Het doet me denken aan de catchyness van bands als The Devil's Blood of Ghost; weliswaar met een zware, 'serieuze' ondertoon, maar in de muzikale aanpak enorm pakkend. Van de andere kant zijn er natuurlijk ook freakende, trippende, spacy passages (Cats Of Ulthar), of wordt er volop gesoleerd (Geometry Of Witchcraft). Dat zijn de momenten om de aandacht er even goed bij te houden.

De hoofdmoot van het album wordt gevormd door het op een aparte manier in stukken geknipte (The Dreamquest Of Unknown) Kadath. Verdeeld over drie tracks vinden we acht hoofdstukken van dit epos. Tip: gewoon achter elkaar doorluisteren zonder op de nummering van aktes of tracks te letten. Dat geldt eigenlijk wel voor het hele album trouwens, dat als totaal in elk geval op mij een zeer positieve indruk achter laat. Goed, Kadath dus. Op een stampende, catchy, bijna dansbare basis trekt Space Mirrors hier zo'n beetje alle muzikale kunsten uit de kast. Van straffe gitaarriffs tot Oosters getinte melodieën, solo's van blaasinstrumenten, hypnotiserende toetsenpartijen, robotachtige vertellingen; u roept maar, hier is het. Ik vind het fraai gedaan hoe dit tot een eenheid gesmeed is.

Als toetje is er nog de singleversie van Through The Dream Lands, ofwel akte 2 van Kadath. Verknipt tot een gangbare lengte is het geschikt gemaakt voor op de radio en/of voor op de dansvloer. De beat lijkt nog net wat dikker aangezet, maar daar ben ik niet helemaal zeker van. Alsof zo'n stukje muziek van zichzelf al niet catchy genoeg is. Luister, kijk en oordeel zelf.