Spectral Voice - Sparagmos

• BandSpectral Voice [US]
• TitelSparagmos
• Release datum09-02-2024
• LabelDark Descent Records [US]
• Genre Deathmetal, Doomdeath

Tracklist

01. Be Cadaver
02. Red Feasts Condensed into One
03. Sinew Censer
04. Death's Knell Rings in Eternity

Spectral Voice heeft een plaat van formaat afgeleverd. Sparagmos verscheen al in februari, maar pas nu, op het moment dat de hersfst nakende is, vervullen de verwrongen klanken die in deze geluidsdrager gebeiteld zijn, mijn met reuzel besmeurde tombe. Slechts vier composities bevolken de smadelijke drie kwartier die het album duurt. En in die drie kwartier wordt de luisteraar ondergedompeld in een onheilspellend vagevuur vol loodzwaar doodsmetaal dat regelmatig langs de diepste doomkrochten scheert. Waar het ene moment het geheel zich traag en macaber voortsleept, kan het weer zo omslaan en je in een hagelstorm van blastbeats doen belanden.

Heel even schieten herinneringen aan Ritual Of The Dead Hand, dISEMBOWELMENT en Grave Miasma door mijn gedegenereerde brein om een soort vergelijking te schetsen. En dan gaat het om de kruisbestuivingen tussen loodzware doom en death met een zwartmetalen randje.

Opener Be Cadaver doet met die dissonante 'open string' riffs en het ziekelijke gekrijs er tussen door de eerste helft in de verte zelfs denken aan Khanate. Halverwege druppelen de death metal-riffs het kader binnen en dan is de bevrediging compleet. En dan moet de verstilde, pastorale uitgeleiding nog komen. Zo komen er heel wat tinten zwart en grijs voorbij in het massieve geluid van Spectral Voice. En dat was dan nog maar het eerste nummer. Navolgend treedt Red Feasts Condensed Into One aan. En die vervalt na een korte flitsende opening ook in een pletwals van doomklanken. Het is verbazingwekkend hoe sterk de dynamiek is in deze trage stukken. Het samenspel tussen de onderaardse grunts, de riffs en de trommelslagen is subliem en avontuurlijk. Spanning gegarandeerd.

Het kortste nummer van de plaat heet Sinew Censer en lijkt met zijn zeven-en-halve minuut toch het meest traag aanslepende nummer te zijn. We horen wat meer doom/death-riedeltjes die we vaker hebben gehoord. Al zit er wel een fraaie doch bijna onopvallende break in. Al met al niet onaardig, maar niet zo spannend als de rest van het album. Hier komt de oude My Dying Bride even om de hoek kijken. Vooral het slot herinnert aan Symphonaire Infernus Et Spera Empyrium. Deze passage doet mij wel weer opveren.

Gelukkig keert de spanning ruimschoots terug in de spookachtige hekkensluiter Death's Knell Rings In Eternity. Het is een dreigend nummer waar Spectral Voice nog eens het hele register naloopt en de inhoud daarvan in het smachtende hellevuur gooit. De loodzware riffs lijken hier per seconde te verdichten waardoor een verstikkende sfeer ontstaat als het nummer in de vertraging schiet. Als een stuk wrakhout dat na het liggen van de storm al dobberend tot stilstand komt. Het volgende onheil kondigt zich dan aan middels de bezwerende vocalen die zijn ingestart. Wat volgt is een reeks aan tempo- en sfeerwisselingen. Dit is wat je noemt een kroon op een album.

Spectral Voice smeedt van allerlei bekende en minder bekende invloeden een ijzersterk geheel dat de luisteraar op het puntje van de stoel houdt. Buitengewoon knap is hoe dit leidt tot een buitengewoon avontuurlijk werkstuk. Ook de zieke en aartsdonkere sfeer helpt natuurlijk enorm. Ik ben onder de indruk.