Spoil Engine - Renaissance Noire

• BandSpoil Engine [BE]
• TitelRenaissance Noire
• Release datum15-11-2019
• LabelArising Empire [DE]
• Genre Groovemetal, Melodieuze deathmetal, Metalcore

Tracklist

01. R!OT
02. Medicine
03. The Hallow
04. Venom
05. Golden Cage
06. Frostbite
07. Warzone
08. No Flowers for a Pig
09. The Void
10. Storms of Tragedy

Er steken de laatste jaren opvallend veel metalbands met een sterke zangeres met een breed bereik de kop op, zowel vanuit verre als onze eigen lage landen. Ik kan en wil ze natuurlijk niet allemaal over een kam scheren, maar een opvallende overeenkomst vind ik dat deze bands allemaal een soort van moderne metal spelen, zonder dat er een precies etiket op de muziek te plakken is. Ik noem als voorbeelden even For I Am King, The Charm The Fury, Jinjer, The Agonist, en uiteraard hoort daar ook Spoil Engine bij. Deze Belgisch-Nederlandse combine brak door met Stormsleeper (2017), al was dat al hun vierde album. Sinds half november is er een vers album uit: Renaissance Noire.

Grofweg gezien maakt de band een mix van melodeath, metalcore en groove metal, al steken zo af en toe ook de hardcore roots nog de kop op. Het materiaal is behoorlijk divers, of misschien moet ik dat anders zeggen: de contrasten lijken aardig groot. Zwaar gitaarwerk en hakkende riffs worden afgewisseld met atmosferische leads en korte solo's. De afwisseling is goed af te meten aan de zang van Iris Goessens: al naar gelang schreeuwt ze zich de longen uit het lijf, maar net zo makkelijk zet ze een zoet refreintje in. Brute kracht en melodie zijn hier geen vijanden, maar worden kunstig verenigd binnen de gevarieerde composities. Dit is van die metalcore waarbij niet telkens hetzelfde kunstje wordt uitgehaald.

R!OT is een overtuigende opener, waarbij Spoil Engine vrijwel direct het beste van zichzelf laat horen. Krachtig, energiek, eigentijds, herkenbaar en een refrein dat redelijk blijft hangen. Probeer hier maar eens stil bij te blijven zitten. Sowieso gaat dat niet meevallen met de eerste paar tracks, want ook Medicine, The Hallow (met een bulderende Jeff Walker van Carcass als gastvocalist) en Venom rossen en grooven dat het een lieve lust is. Met telkens pakkende zanglijnen in de refreinen als gemene deler. Met Golden Cage wordt dan voor het eerst serieus gas terug genomen, en kan Iris zich van een meer gevoelige kant laten horen. Dat geldt trouwens ook voor het ingetogen gitaarwerk.

Dat ik bij bijvoorbeeld Warzone net wat nadrukkelijker aan Arch Enemy moet denken vergeef ik de band dan maar, van deze typische melodeath-trekjes moet Spoil Engine het niet echt hebben, al zijn de korte solo's dan wel weer raak. Het is een vergelijking die zich gaandeweg het album wel vaker bij me opdringt (No Flowers For A Pig), maar niet echt storend is. De laatste paar tracks op Renaissance Noire vind ik net wat minder dwingend en overrompelend dan de genoemde eerste vier, maar dan nog zijn het alleszins acceptabele composities. Alleen lijkt de verrassing er een beetje af denk ik.

Op een band als Spoil Engine mogen we in de lage landen trots zijn, de band brengt moderne metal van internationale allure. Zonder in herhaling te vallen weet het viertal zich een eigen smoel en geluid aan te meten, en dit verder uit te diepen. Daarbij worden geen concessies gedaan aan wat er van de band verwacht mag worden, en blijft de lat voor zichzelf hoog leggen. Ik denk (en hoop) dat er nog wel meer in zit voor dit viertal.