Stallion - Slaves Of Time

• BandStallion [DE]
• TitelSlaves Of Time
• Release datum28-02-2020
• LabelHigh Roller Records [DE]
• PromotorSure Shot Worx [DE]
• Genre Heavy / power metal, Speedmetal

Tracklist

01. Waking The Demons
02. No Mercy
03. Time To Reload
04. All In
05. Brain Dead
06. Die With Me
07. Merchants Of Fear
08. Dynamiter
09. Kill The Beast
10. Meltdown

In navolging van hun Mounting The World EP, die in 2013 als een bom de underground scene betrad, twee spetterende langspelers Rise And Ride (2014) en From The Dead (2017), talloze club- en festivalshows en veel tournees door Europa , komt de Zuid-Duitse riffgieterij Stallion nu terug met zijn derde album Slaves Of Time. Ik volg de band al vanaf dat prille begin, en heb nou eenmaal een zwak voor die typische old school vibe, die mij herinnert aan mijn jonge jaren als metal-liefhebber begin jaren '80. Hoewel de plaat opnieuw door Stallion zelf werd geproduceerd, namen ze Marco Brinkmann van de Hellforge Studio in dienst voor de mix, die voor een extra old school-sfeer en een weelderig en warm geluid zorgde.

Compromisloos old school in elk aspect, ploegt de band door alle traditionele variëteiten van die (h)eerlijk authentieke heavy metal. Van groovende hard rock riffs en genadeloze thrash-aanvallen tot speed metal-beukers, Stallion houdt hun succesvolle en zeer gewaardeerde traditie hoog. Ze doen ook geen twijfels rijzen over hun duidelijke politieke status, iets dat tegenwoordig vaak ontbreekt in de scene, en leveren zoals gewoonlijk sociaal-kritische teksten. Laat je daarin niet misleiden door de simpele songtitels.

Nummers als Waking The Demons, Merchants Of Fear en Kill The Beast zeggen qua titel al genoeg over wat je kunt verwachten. Juist in die furieuze tracks kan ik mij helemaal verliezen, en valt het niet mee om stil te blijven zitten. Dynamiter is met z'n speelduur van nog geen drie minuten zeer exemplarisch voor de aanpak van Stallion: gaan met die banaan. Al moet ik eerlijk bekennen dat er toch ook wel langere tracks opduiken waarin blijkt dat de heren van Stallion wel degelijk zijn gegroeid als song-schrijvers ten opzichte van hun begintijd.

Slechts één keer slaat de band de plank behoorlijk mis wat mij betreft, en dat is met de ballade van dit album. Het zeven minuten durende mini-epos Die With Me is voor Stallion-begrippen behoorlijk experimenteel, en hadden de heren wat mij betreft dan ook gerust achterwege mogen laten. Bovendien laten ze door middel van de midtempo tracks en passages al genoeg afwisseling horen ten opzichte van de snelle race-monsters, dus deze variatie kan ik missen als kiespijn; het blijkt eerder een hinderlijke onderbreking, niet meer doen dus zou ik zeggen.

Voor de rest staat niets mij in de weg om opnieuw te genieten van een verrukkelijk old school album, nietsontziend en goudeerlijk, zoals metal ooit bedoeld is!