Stygian Crown - Stygian Crown

• BandStygian Crown [US]
• TitelStygian Crown
• Release datum26-06-2020
• LabelCruz Del Sur Music [IT]
• PromotorSure Shot Worx [DE]
• Genre Doommetal

Tracklist

01. The Hall Of Two Truths
02. Devour The Dead
03. Up From The Depths
04. Through Divine Rite
05. Flametongue
06. When Old Gods Die
07. Trampled Into The Earth
08. Two Coins For The Ferryman

Candlemass gemixt met Bolt Thrower, en dan ook nog met een zangeres. Dat zou kort door de bocht de omschrijving kunnen zijn van waar de Amerikaanse doom metalband Stygian Crown voor staat. Overigens hebben ze dat zelf bedacht, want ze noemen hun muziek Candlethrower: een geheel eigen combinatie van doom en death metal, aangevuld met klassiek geschoolde zang. Op hun gelijknamige debuutalbum biedt Stygian Crown iets dat maar weinig bands in hun arsenaal hebben: een album gestemd in B, met een 26 inch basdrum en een zangeres die geen auto-tune nodig heeft.

Stygian Crown werd in 2018 opgericht door voormalig Morgion en huidige Gravehill-drummer Rhett Davis, die zijn Gravehill-bandleden Nelson Miranda (gitaar) en Jason Thomas (bas) vroeg om de band te helpen lanceren. Morbid Eclipse-gitarist Andy Hicks was de volgende om zich bij aan te sluiten, en met de hulp van haar oude vriend Bob Kassing werd de klassiek geschoolde zangeres Melissa Pinion ontdekt nadat Kassing (die inmiddels helaas is overleden) haar aan Davis heeft voorgesteld. Kort daarna ontdekte Davis' vrouw een YouTube-video waarin ze een cover zong van Iron Maiden's Hallowed Be Thy Name, waardoor ze perfect bij de band zou passen.

De band bracht hun eerste demo, Through Divine Rite, uit in 2018 en begon vervolgens te werken aan wat hun titelloze album zou worden. De schrijfsessies voor het debuutalbum werden grotendeels geleid door Miranda en Davis, waarbij Miranda de riffs verzorgde en Davis de arrangementen versterkte. Terwijl alle drie de nummers van Through Divine Rite de sprong maakten naar het titelloze album (Trampled Into The Earth, Through Divine Rite en Flametongue), werd de rest van de nummers door middel van vallen en opstaan in elkaar gesleuteld. Davis is weliswaar een voorstander van arrangementen en zal vaak meerdere versies van hetzelfde nummer maken, terwijl Pinion haar smaak toevoegt door ideeën en zanglijnen voor de songs op de piano aan te leveren. Deze onorthodoxe manier van schrijven heeft uiteindelijk zijn vruchten afgeworpen: Stygian Crown kwam naar voren met een reeks nummers die elk hun eigen identiteit hebben, maar onmiskenbaar verpletterend en episch, maar vooral herkenbaar en eigen zijn.

Behalve de kenmerkende zang (en het toetsenwerk) is Pinion ook verantwoordelijk voor thematiek en teksten, die hun oorsprong vooral hebben in mythologische onderwerpen. Maar bovenal drukt zij met haar stem een geheel eigen stempel op het eindresultaat, als een leidraad langs monsterlijke riffs en de heavy doom-basis. Al met al zorgen de verschillende elementen er voor dat het toch die klassieke, epische doom-stijl al Candlemass is die de boventoon voert, zeker qua atmosfeer. En dat vind ik persoonlijk ook helemaal niet erg. Het zijn die typische laag-gestemde gitaren die het geheel enigszins een old school death feel meegeven, maar dat aspect overheerst geenszins, en zorgt juist voor een eigen smoel. Probeer bijvoorbeeld bij Up From The Depths maar eens niet aan de klassieke Candlemass te denken!

Dat geldt ook voor de 'oudste' (hierboven genoemde) tracks van het album, die ik dan ook mede tot mijn favorietjes van het album reken. Maar de hoofdprijs gaat toch naar afsluiter Two Coins For The Ferryman, zonder meer het meest atmosferische nummer van het album. Over atmosferisch gesproken: dat verrekte, eigenwijze orgeltje dat zo her en der de kop opsteekt maakt het plaatje echt helemaal compleet; echt een aanvulling! Ja, ik ben weer eens enthousiast over een voor mij nieuwe doomband. En terecht!