Subterranean Masquerade - Vagabond

• BandSubterranean Masquerade [IL]
• TitelVagabond
• Release datum01-09-2017
• LabelViciSolum Productions [SE]
• Genre Progrock / metal

Tracklist

01. Place For Fairytales
02. Nomad
03. Ways
04. Carousal
05. Kippur
06. Daled Bavos
07. As You Are
08. Hymn Of The Vagabond
09. Space Oddity

Tot mijn eigen verbazing bestaat Subterranean Masquerade (niet echt een toegankelijke naam, maar goed) al twintig jaar. Van de andere kant heeft dit gezelschap nog niet al te veel releases op z'n naam. Het nieuwe album Vagabond is 'pas' de derde langspeler, die samen met een tweetal EP's de complete discografie beslaat. De samenstelling van deze 'band' is me ook niet helemaal duidelijk, maar ik het idee dat per album naar geschikte muzikanten wordt gezocht om het geheel uit te voeren.

Het enige vaste bandlid, en daarmee bandleider natuurlijk, staat wel buiten kijf: dat is de uit Israël afkomstige gitarist Tomer Pink. Met een diversiteit aan muzikanten uit verschillende windhoeken en muzikale invalshoeken laat hij album na album een allegaartje aan muzikale invloeden voorbijkomen. Het is dan ook onmogelijk om een label op deze muziek te plakken. De gemene deler zou ik houden op progressieve rock met een vleugje metal, met invloeden van wereldmuziek en een oriëntaalse touch (Kippur, As You Are).

Over het geheel genomen is de muziek nooit echt heavy, de basis is eerder rock dan metal te noemen, al zijn daar natuurlijk weer uitzonderingen op (Nomad bijvoorbeeld). De muziek varieert net zo gemakkelijk van ingetogen ballad-achtige passages via slepende tot uitbundige rock, speelse wereldmuziek, en (heel af en toe) extreme metal-uitbarstingen. Met percussie, piano en blaasinstrumenten worden genre-vreemde stukken sterk uitgebuit, terwijl het meer 'klassieke' metal-instrumentarium zich ook met regelmaat mag doen gelden.

Daarnaast wordt ook nog afgewisseld tussen cleane zang (Kjetil Nordhus, die we kennen van Green Carbation, Tristania en Trail Of Tears) en een ferme grunt (Eliran Weizman, tevens actief in de Israelische death metalband Asgaut). Luister maar eens naar nummers als Nomad en Ways om al die elementen voorbij te horen komen in een enkel nummer van maar een paar minuten. Het is echt wonderwel hoe Subterranean Masquerade dit alles tot een logisch klinkend geheel weet te smeden.

De meest bizarre uiteenlopende uitingen worden in strakke banen geleid; ondanks de hoeveelheid van verschillende klanken die op je af komt, blijft de basis wonderlijk genoeg in balans. Laat dat dan maar de grootste verdienste van de componist(en) zijn. Met Hymn Of The Vagabond als voorlopig hoogtepunt en slotstuk van een overweldigende luisterervaring. Gelukkig volgt er dan nog een cooling down in de vorm van een fraaie, relaxte uitvoering van David Bowie's Space Oddity.

Ik vind het erg lastig om te omschrijven wat ik op Vagabond allemaal voorbij heb horen komen. En wat ik daar van moet vinden. Het album is hoe dan ook een aangename uitdaging gebleken. Ondanks dat niet alle tracks of onderdelen ervan aansluiten bij mijn persoonlijke smaak heb ik toch van de ervaring en de uitdaging genoten. Ik raad iedere breed georiënteerde muziekliefhebber aan om de uitdaging aan te gaan. En ik neem me voor om het voorgaande album The Great Bazaar ook maar eens op te zoeken.