Suicide Attack - No More Room In Hell

• BandSuicide Attack [NL]
• TitelNo More Room In Hell
• Release datum10-01-2020
• LabelEigen beheer
• Genre Thrashmetal

Tracklist

01. Last Dawn
02. Bliss of Death
03. Violation
04. Recognition
05. Extreme Hatred
06. Evil Within
07. Wake Up
08. Extermination
09. Perfect Kill
10. Yhwh
11. War Machine

Suicide Attack was een thrash metalband van eigen bodem, afkomstig uit Gorinchem en omgeving. Onder bezielende leiding van zanger/gitarist Frans Swaters (ex-X-Tinion, ex-Stigma) is de band opgericht in 2013, en kwam in 2015 met een eerste EP Prepare For Attack!. Klinkt veelbelovend toch. Evengoed zou het tot begin 2020 duren eer de band met een full length op de proppen zou komen: No More Room In Hell. Opvallend genoeg kondigt Suicide Attack hiermee tegelijkertijd z'n afscheid aan - vandaar het begin van deze eerste alinea in de verleden tijd.

Ik heb No More Room In Hell eerst eens beluisterd, en kwam al snel tot de conclusie dat het album absoluut alle aandacht verdient, ondanks dat de band inmiddels uit elkaar ligt. Het is namelijk een erg volwassen thrash-album geworden, dat propvol staat met pakkende metal-deuntjes. De thrash is weliswaar niet van de meest extreme of agressieve soort, maar het tempo zit er lekker in en de liedjes zitten goed in elkaar. Het geluid is lekker naturel, maar wel gezegend met een goed verzorgde productie.

Opener Last Dawn zet gelijk de toon met makkelijk in het gehoor liggende riffs en pakkende melodie-lijnen. De vocalen zijn lekker fel, de meebrul-stukjes heerlijk authentiek; dit is gewoon prima old school thrash. Bliss Of Death opent met pittige tromroffels en gaat stug verder op de ingeslagen weg. Daarna laat Violation horen dat behalve thrash metal ook de NWOBHM van grote invloed is geweest op het geluid van Suicide Attack. Wat minder snel, nog wel lekker heavy, en voorzien van een vet rollende basgitaar wordt hier een tandje terug geschakeld, maar overtuigt de band niet minder.

Het zal een afwisseling blijken die de band stug blijft volhouden. Recognation en Extreme Hatred (met lekkere gitaarsolo) zijn opnieuw twee volvette old school thrash-beukers die op prettige wijze je gehoorgangen aan gort rammen. Als dit niet uitnodigt tot meedoen weet ik het ook niet meer. Evil Within doet z'n titel eer aan en is een lekker traag, donker metal-nummer; zo hoor ik dat graag als afwisseling tussen het vlottere thrash-geweld. Mocht je echter niet van langzamere tracks houden wordt je met Wake Up wel weer bij de les gehouden: wakker worden en weer mee-beuken en -bangen!.

Blijkbaar heeft Suicide Attack de smaak nu te pakken, want het gaspedaal wordt minder en minder losgelaten. Op de momenten dat dat wel gebeurt, zoals in Perfect Kill bijvoorbeeld, moet ik direct aan Megadeth denken; in deze track tenminste wel. Dit is juist zo'n lekker afwisselend nummer, dat ik om die reden zelf een van de betere van het album vind. Ik vind juist de variatie die de band in z'n muziek legt de grootste aantrekkingskracht: zowel op volle snelheid als in meer bedachtzame, uitgewerkte passages overtuigt deze band.

Ik ga hier echt niet beweren dat Suicide Attack vanuit het schijnbare niets opeens een topattractie op thrash-gebied is. Maar wel dat de band met No More Room In Hell een verdomd lekker beluisterbaar album heeft afgeleverd. Voor zowel compositorisch als spelniveau hoeven de heren zich absoluut niet te schamen, ik vind elk van de elf tracks de moeite waard, er staat geen slechte tussen. Zoals gezegd vind ik juist de afwisseling een pre, hierdoor blijf je geboeid luisteren naar wat komen gaat, voorspelbaarheid krijgt bij deze band geen kans. Op deze manier is in elk geval sprake van een waardig afscheid!