Supercharger - Broken Hearts And Fallaparts

• BandSupercharger [DK]
• TitelBroken Hearts And Fallaparts
• Release datum17-02-2014
• LabelGain Music
• PromotorPirate Smile Promotions [DE]

Tracklist

01. Like A Pit Bull
02. Supercharged
03. Blood Red Lips
04. Hold On Buddy
05. Five Hours Of Nothing
06. Yeah Yeah Yeah
07. Suzi The Uzi
08. Hung Over In Hamburg
09. Get What You Deserve
10. The Crash
11. From The Gutter
12. Goodbye Copenhagen

"Swinging rock 'n' roll with a touch of metal”. Zo stelt het Deense Supercharger zichzelf graag voor. Dit sextet debuteerde verdienstelijk in 2009, en won in het thuisland al direct een award voor Hand Grande Blues. Ook opvolger That's How We Roll (2011) deed het goed, met een hoofdrol voor single Are You Satisfied. Begin 2014 is het dan tijd voor album nummer drie: Broken Hearts And Fallaparts.

Wanneer je de muziek van deze band zo hoort voorbijkomen waan je je eerder in het Zuiden (southern rock invloeden) of juist aan de Westkust (partymuziek) van de Verenigde Staten, maar dit komt toch echt uit Denemarken. Het vette, sleazy rock 'n' roll geluid met een vleugje metal voldoet bij uitstek als party-muziek; niks aan de hand, rechttoe rechtaan rocken is het devies. De muziek nodigt dan ook uit tot lekker meeswingen, en soms ook meebrullen/zingen, zoals in het aanstekelijke Yeah Yeah Yeah. Zo'n titel zegt ook eigenlijk alles natuurlijk.

Wat Supercharger dan nog wel een beetje bijzonder maakt, zeker binnen de rock/metal, is hier het gebruik van country/bluegrass invloeden. De rock van de band heeft al wel een southern touch, maar de banjo, mandoline, ukelele of weet ik veel welk alternatief snaarinstrument gebruikt wordt, en de mondharmonica-geluiden verhogen de feestvreugde nadrukkelijk. Na de lekker stampende openers Like A Pitbull en Supercharged (met onvervalste ahaha ahaha koortjes) horen we dan ook dat de band niet zo eendimensionaal klinkt als je in eerste zou verwachten. Aanstekelijk is de muziek vrijwel zonder uitzondering, de andere elementen zijn de slagroom op de taart. Zo maken de catchy vrouwenzang en het rare intro van een nummer als Suzi The Uzi ultieme partymuziek.

Apart wordt het met Hungover in Hamburg, zeker het intro, dat wel erg nadrukkelijk richting bluegrass/country trekt. Die sfeer horen we nog veel beter terug in de laidback afsluiter Goodbye Copenhagen. Geen feestgedruis hier, een schommelstoel of hangmat lijken beter geschikt om dit nummer te volgen. Om bij te komen van al die heftige muziek die voorafging zeg maar, zo is de afsluiter net zo goed gekozen als het opwindende begin van het album. Ik zou zeggen: proost! Of beter nog: skål!