Symphonity - King Of Persia

• BandSymphonity [CZ]
• TitelKing Of Persia
• Release datum30-09-2016
• LabelLimb Music [DE]
• PromotorHard Life Promotion [NL]
• Genre Heavy / power metal, Symfonische metal

Tracklist

01. The Choice
02. In The Name Of God
03. Flying
04. A Farewell That Wasn't Meant To Be
05. Children Of The Light
06. Siren Call
07. Live To Tell The Tale
08. Unwelcome
09. Out Of This World
10. King Of Persia

Het Duits / Slowaaks / Tsjechische Symphonity bestaat al een tijdje, maar is nu pas toe aan hun tweede album King of Persia. Het heeft wat jaren, naamsveranderingen en line-up wisselingen mogen duren, maar nu heeft dit gezelschap een sterrencast in handen, met leden bekend van o.a. Luca Turilli, Avantasia, Signum Regis en Dionysus. “Zal zeker fans van Sonata Arctica, Stratovarius en Thunderstone aanspreken” wordt er gezegd. Dat smaakt voor mij naar meer!

Het feit dat de band gebruik maakt van twee vocalisten (Herbie Langhans en Olaf Hayer) is meteen al een leuke, unieke touch. Ze beschikken allebei over zo’n fijne, hese sound die ergens ook weer standaard is voor het genre maar nooit een minpunt is. Zeker als je de twee bij elkaar zetten kan dat leiden tot interessante harmonietjes!

Geen nummer is ook hetzelfde op dit album, en alles heeft zo zijn eigen karakteristiek. Wel is overduidelijk te pinpointen welk nummer van de stijl van welke band in het lijstje van hun inspiratiebronnen is afgeleid. In The Name of God is duidelijk eentje afgeleid van Avantasia, Flying maakt gebruik van Stratovarius-achtige refreinen, Children of Light heeft aardig wat Sonata Arctica-achtige kwinkslagen. Toch doet Symphonity hun best om hun eigen stijl erin te verweven, en dat is ongeveer ook wat de basis vormt van de sound van deze band. Een beetje van die band, een snufje van deze artiest, bijeengehouden door hun eigen lijm. Slim gedaan, maar erg uniek maakt het ze niet. Maar ja, je moet ergens je succes aan vast knopen.

Wat ze ook erg slim hebben gedaan zijn die toch fucking epische momenten die ze erin hebben weten te gieten. Hoewel het in de eerste instantie allemaal wat standaardjes over komt, zitten er in refreinen, bruggen en solo’s momenten waar je toch even een repeat knop voor opzoekt. Catchyness alom, melodielijnen die zich ontvouwen als een soepele achtbaanrit en genoeg elementen geplukt uit elke hoek van het genre. Alle ingrediënten zijn er. Een kleine ballad in de vorm van Sirens Call, een hartverscheurend verhaal in A Farewell That Wasn’t Meant To Be (een ode aan wijlen bassist Tomas Celechovsky), euforische refreinen in Flying en Children of Light. Een sprookjesachtige instrumental in de vorm van Out of This World, en zelfs blastbeat gevulde heerlijkheid in Unwelcome.

Het enige nummer waar het exotische thema van de album titel en cover in naar voren komt is de titeltrack, dat ook een epos op zich te noemen is. Dit alles maakt dit album aan de ene kant een soort los-vast geheel, maar aan de andere kant zorgt het ook voor een goeie dosis variatie. King of Persia is een markant geval, en ik heb er een boel dubbele gevoelens bij, maar niets in het negatieve. Erg interessant is dit plaatje zeker, en het nodigt je uit om 'm vooral vaker te draaien. Dat is ook precies wat ik ga doen!