The Grotesquery - Curse Of The Skinless Bride

• BandThe Grotesquery [SE]
• TitelCurse Of The Skinless Bride
• Release datum10-04-2015
• LabelCyclone Empire Records [DE]

Tracklist

01. Intro / Unholy Reprisal - Resurrection Of The Coffin Born
02. The Missing And The Detective's Hunch
03. Return To The House Of Grotesque
04. Of Death And Unspeakable Things
05. The Skinless Bride
06. Frightful Sight Of The Skinless Corpse And The Worm
07. Downfall - It's All Gone To Hell
08. Rise - The Advent Of The Crooked Man
09. The Creature And The Elder Sign
10. Magnum Innominandum - He Of The Yellow Sign
11. Thy Kingdom Infernal - A Promise Of Hell
12. Hasturs Homecoming - All Hell Awaits
13. This Is The End
14. The Betrayer And The Man Child

Ok, het wordt flauw om elke review waar Rogga Johansson bij betrokken is op deze manier te beginnen, maar ja, de man is dan ook op elke van zijn vele producties nadrukkelijk aanwezig. Deze keer gaat het over The Grotesquery, inderdaad, met de al even legendarische Kam Lee. Deze all star band presenteert album nummer drie: Curse Of The Skinless Bride.

Heel veel over The Grotesquery is al verteld in mijn bespreking van het vorige album The Facts And Terrifying Testament Of Mason Hamilton: Tsathoggua Tales. Zowel qua thematische als muzikale insteek is er een paar jaar later weinig tot niets veranderd: jaren '90 death metal (in dit geval a la Bolt Thrower), gecombineerd met een horror-concept in het straatje van Edgar Allen Poe en H.P Lovecraft. Het zeer sfeervolle verhaal dat nu de Coffin Born trilogie compleet maakt laat ik hier even buiten beschouwing, maar is zeker de moeite waard om je in te verdiepen.

Hoewel de muzikale richting op zich duidelijk is, en redelijk vaststaat, zijn er toch wel kleine verschillen met de voorgaande albums. Minder kneiterharde en/of snelle death metal stukken, in plaats daarvan is er ruimte voor meer pakkende melodieën. Het tempo is over het geheel trager, van slepend traag tot midtempo, dat leidt tot zeer sferische, slepende, bijna doomy passages (Downfall - It's All Gone To Hell). Die sfeer wordt nog eens versterkt door de verhalende stukjes die verschillende nummers verbinden.

Uiteraard wordt er bij vlagen ook nog lekker gebeukt, dat hebben deze 'oude rotten' ook nog altijd niet verleerd. Waarbij het me vooral opvalt hoe zeer de vocalen van Kam Lee me nog altijd tot de verbeelding spreken. Met zijn door merg en been scheurende oergrunt veegt hij de vloer aan met menig modern wannabe-grunter. Vet! En dat geldt simpelweg voor het hele album. Voor dit soort muziek mag je me 's nachts wakker maken.