The Last Reign - Endangered Pieces

• BandThe Last Reign [US]
• TitelEndangered Pieces
• Release datum24-02-2023
• LabelEigen beheer
• PromotorC Squared Music [CA]
• Genre Melodieuze deathmetal

Tracklist

01. Sands of Fate
02. Good 4 U [Olivia Rodrigo cover]
03. Ravenous [Arch Enemy cover]
04. Separate Ways [Journey cover]
05. Never [Moving Pictures cover]
06. Careless Whisper [Wham cover]
07. Birds Fly (Whisper to a Scream) [The Icicle Works cover]
08. The Power of Love [Huey Lewis And The News cover]
09. It's Dangerous to go Alone [Video Game Medley]
10. Final Decree (Insert Coin)
11. Renovatio (Press Start)
12. Sacrilege (Game Over)
13. The Gray Agenda (Continue?)

De metal scene heeft al wel vaker z'n genegenheid voor science-fiction getoond, ongeacht het subgenre. Hoewel melodeath nog steeds een zeer actief onderdeel is , zijn er nog genoeg fans die verlangen naar de duizelingwekkende hoogten van de jaren '90, waar (vooral de Zweedse) melodeath zich ontwikkelde tot een goed ontvangen genre. The Last Reign is een Amerikaanse band, waar ik kennis mee maakte ten tijde van hun tweede album Evolution (opvolger van Expulsion From Paradise uit 2016). Dit bleek een conceptalbum waarmee de band een eigen draai wilde geven aan het genre.

Hun volgende album Endangered Pieces (verscheen al in februari van dit jaar) is een eclectische verzameling van nieuwe muziek (de openingstrack Sands Of Fate), een werkelijk zeer uiteenlopende insteek aan covertracks, schijnbaar lukraak gepikt uit de muziekgeschiedenis, en nummers van het debuut Expulsion From Paradise (de afsluitende vier tracks) die zijn herschreven en opnieuw opgenomen.

Het enige nieuwe nummer (hieronder te horen) opent dus het bal, en is een energiek, intens death metal-nummer, boordevol agressie, maar tegelijk doorspekt met melodie. Rauwe vocalen en opgefokte ritmes van de ritmesectie worden begeleid door melodieuze gitaarleads. Al was ik wel verrast om tot de ontdekking te komen dat het hier een dame is die de hele boel aan elkaar brult. Verder kom ik opnieuw tot de conclusie dat dit Amerikaanse gezelschap zich qua sound maar nauwelijks aan de bekende Zweedse voorbeelden weet te ontworstelen.

Eerlijk gezegd kende ik niet alle originele tracks waar The Last Reign zich aan gewaagd heeft, al heb ik sommige voor de gelegenheid nog wel even opgezocht of herbeluisterd. Zo heeft Good 4 U van het Amerikaanse sterretje Olivia Rodrigo (de jeugd zal haar wel kennen) een bijzondere transformatie ondergaan. De vrolijke energie van het origineel wordt omgevormd tot intense angst en razendsnelle ritmes door middel van The Last Reigns's op de jaren 90 geïnspireerde melodieuze death-sound.

Ravenous van Arch Enemy ligt qua stijl zo dicht bij The Last Reign dat het bijna niet opvalt dat het een cover is. Careless Whisper (volgens mij niet van Wham zoals vermeld, maar solo van George Michael) is helemaal een verrassende keuze, en vind ik best leuk gedaan, vooral omdat het zo heel anders is. Eigenlijk moet je het origineel niet kennen, dan is dit best aardig.

Het prototype jaren '80 jargon van The Power Of Love van Huey Lewis And The News, en Never van Moving Pictures (uit de film Footloose) wordt uiteraard ook vakkundig verbouwd, maar vind ik minder geslaagd. Ik krijg de indruk dat de band op twee gedachten hinkt door enerzijds de originelen trouw te willen blijven, en anderzijds er de eigen sound op te plakken. Het resultaat vind ik niet sterk. Birds Fly van The Icicle Works was in 1983 al een apart, maar atmosferisch sterk nummer; helaas heeft The Last Reign geen enkele poging gedaan om die sfeer te grijpen, waardoor een platte melodeath-cover overblijft. Jammer

Nadat de videogame-medley nog wel te doen is, knijpen mijn tenen krom in de sokken vanwege de laatste vier tracks. Misschien leuk voor game-liefhebbers, maar ik haak af. Al met al blijkt Endangered Pieces (die woordspeling is dan weer wel grappig) geen album om heel enthousiast van te worden. Hooguit voor de helft aardig, maar dan ook niet meer dan dat. Melodeath-liefhebbers vinden vast beter materiaal; en de sci-fi- en game-fan heeft wel wat beters te doen dan naar dertien in een dozijn melodeath te luisteren. Hoe leuk de insteek van dit album ook bedoeld is.