The Monolith Deathcult - V1 - Versus
- The Monolith Deathcult [NL]
- V1 - Versus
- 19-05-2017
- Hammerheart Records BV [NL]
- Deathmetal, Industrial metal
Tracklist
01. Rod Serling's Radio Dramas
02. The Furious Gods
03. Die Glocke
04. Seven Months of Mysticum
05. Uchronian March Of The Deathcults
06. This Inhuman Place Makes Human Monsters
07. From the Stalinic Perspective
Who are you, a fucking a capella group?!
Een paar weken geleden zag ik The Monolith Deathcult een stevig beukend optreden weggeven in de grote tent van Graspop. Het was zeker niet voor het eerst dat ik de band zag spelen, ook heb ik hier al vaker materiaal van de band besproken, maar het bracht me wel op de dringende gedachte om hun laatste wapenfeit Versus 1 eens even nader te bestuderen. Uiteraard ga ik hier proberen uit te leggen waarom.
Natuurlijk overtuigt deze Kampense band ten allen tijde op het podium als geoliede death metal machine, dat was hier niet anders. Maar juist het aspect waarvan ik vind dat het de band zo z'n eigen smoel geeft, de elektronische / industrial invloeden, kwamen op die zondag totaal niet uit de verf. Vandaar dat ik dus alsnog wat te melden wilde hebben over Versus 1. Ik dacht namelijk heel even dat de gestage opmars en muzikale ontwikkelingen pas op de plaats gemaakt hadden, maar dat blijkt gelukkig niet het geval.
Op Versus 1 wordt juist nadrukkelijk gestrooid met samples en elektronica, de richting die The Monolith Deathcult is ingeslagen wordt niet alleen verstevigd, maar zelfs uitgebouwd. De verschillende elementen blijken op CD in elk geval perfect in evenwicht; hetgeen mij deugd doet. The Furious Gods is - na het geinige intro - het nummer dat direct en ondubbelzinnig duidelijk maakt waar The Monolith Deathcult voor staat. Inderdaad furieus, kneiterhard beukend, en vrijwel constant prikkelend.
Met bovengemiddeld lange tracks - ook daar was de band al langer op uit - wordt de luisteraar constant bij de les gehouden; verveling of eentonigheid krijgen wat mij betreft geen enkele kans. De tactiek van overrompeling wordt subtiel afgewisseld met midtempo en stiekem-melodieuze stukjes, waar doorheen de samples de boel flink blijven opjutten. Dit is The Monolith Deathcult zoals ik de band graag hoor.
Net als op Bloodcults kunnen de heren het niet laten om oud(er) materiaal te recyclen: Seven Months of Mysticum kenden we al als 7 Months Of Suffering, terwijl From the Stalinic Perspective (met een knipoog naar Type O Negative?) een herbewerking is van The White Crematorium. Gezien de oorspronkelijke tracks stammen van 2005, en ze de hedendaagse The Monolith Deathcult-behandeling ondergaan hebben kunnen we dus wel spreken van verbeterde versies. Vooral die laatste is trager, donkerder en onheilspellender dan het origineel, een aanrader dus!
Na al die jaren blijkt The Monolith Deathcult nog altijd een band in ontwikkeling - Versus heeft niet voor niets een 1 achter de titel; wordt vervolgd dus. Ik hoop alleen wel dat ik die (positieve!) ontwikkelingen de volgende keer ook op het podium mag waarnemen.
Michiel Dekker – Gitaar, zang
Robin Kok – Bas, zang
Carsten Altena – Gitaar, keyboards & samples
Frank Schilperoort – Drums