The Night Flight Orchestra - Sometimes The World Ain't Enough

• BandThe Night Flight Orchestra [SE]
• TitelSometimes The World Ain't Enough
• Release datum29-06-2018
• LabelNuclear Blast [DE]
• Genre Hardrock

Tracklist

01. This Time
02. Turn To Miami
03. Paralyzed
04. Sometimes The World Ain't Enough
05. Moments Of Thunder
06. Speedwagon
07. Lovers In The Rain
08. Can't Be That Bad
09. Pretty Thing Closing In
10. Barcelona
11. Winged And Serpentine
12. The Last Of The Independent Romantics

Je moet het ijzer (het metaal?) smeden wanneer het heet is, zo zal ook The Night Flight Orchestra gedacht hebben. Een goed jaar na 'doorbraakalbum' (want Nuclear Blast) Amber Galactic komt het Zweedse zestal al met een opvolger op de proppen: Sometimes The World Ain't Enough.

Voor wie deze band nog niet kent: onder aanvoering van Soilwork-duo Björn Strid (zang) en David Andersson (gitaar) en bassist Sharlee D’Angelo (Arch Enemy, Spiritual Beggars, Witchery, Mercyful Fate) wordt een guilty pleasure van de gevaarlijkste soort over de nietsvermoedende mensheid uitgestrooid. Muzikanten van meer extreme metalbands die zich te buiten gaan aan catchy rock, sinds Audrey Horne kijk ik daar al niet meer van op. Maar eigenlijk maakt The Night Flight Orchestra het nog wel een stuk bonter. En inmiddels zelfs nog wel bonter dan op hun voorgaande album.

Dat Zweden goed zijn in verslavend pakkende muziek produceren weten we al sinds Abba, ook een band als Ghost kent het trucje als geen ander. Daar kunnen we dus wat mij betreft met dit nieuwe album ook The Night Flight Orchestra aan toevoegen. Waarbij ik het opvallend vind hoe ver die laatste durft te gaan in hun muzikale benadering. Was het vorige album nog een verwijzing naar klassieke jaren '70 en '80 rock, nu blijven we weliswaar in dezelfde periode steken, maar worden we naast catchy rock ook getrakteerd op onvervalste disco, funk en synthesizerpop!

De rol van het gitaarwerk lijkt definitief naar de achtergrond gedrongen (maar niet verdwenen!), en maakt plaats voor pakkend toetsenwerk, funky disco-beats, zoete strijkers en achtergrondzangeressen. Met metal heeft deze muziek al helemaal niks meer te maken, en met rock ook wat minder dan in het verleden. Het zijn namen van poprockbands als Toto, Foreigner of Chicago die nog wel eens ter vergelijking opdoemen, maar voor de rest kun je vergelijkingsmateriaal beter zoeken in de jaren '80 pop-pastiche. Mocht er een kunst of kitsch-programma zijn voor muziek, dan zal The Night Flight Orchestra er zeker in voorkomen.

Ik ga niet klagen over de mierzoete aanpak van deze muziek, ik vind Ghost immers ook helemaal geweldig, dus dat zou nergens op slaan. Daarnaast ben ik opgegroeid in de (vroege) jaren '80, de periode waarin de mix van pop, rock en disco hoogtij vierde. Ik kon daar indertijd goed naar luisteren, nu blijkbaar nog altijd. Misschien niet serieus te nemen als metalfan, maar wel een Guilty Pleasure met hoofdletters. Want stiekem is dit natuurlijk gewoon heerlijke feelgood-muziek voor de zomer, in de auto, aan het strand, in het park, bij de bbq, of ga zo maar door. Luister en oordeel vooral zelf!