The Ocean - Phanerozoic I: Palaeozoic

• BandThe Ocean [DE]
• TitelPhanerozoic I: Palaeozoic
• Release datum02-11-2018
• LabelMetal Blade Records [DE]
• PromotorCz! Promotions [DE]
• Genre Postrock / metal

Tracklist

01. The Cambrian Explosion
02. Cambrian II: Eternal Recurrence
03. Ordovicium: The Glaciation of Gondwana
04. Silurian: Age of Sea Scorpions
05. Devonian: Nascent
06. The Carboniferous Rainforest Collapse
07. Permian: The Great Dying

The Ocean, of The Ocean Collective zoals het nu op de coverart geschreven staat, draait alweer mee sinds 2000. Het is zo'n band die zich geen label laat opplakken. Maar elementen uit de sludge, hardcore en postrock voeren wel de boventoon. Kort gezegd dan. De reeks albums die dit Duitse collectief uitbracht, omvatten allen een breed concept waarbij een breed filosofisch thema centraal staat. Elk afzonderlijk album biedt een enorme totaalervaring waarbij het welhaast verdrinken is in de vele ontdekkingen die er te doen zijn. Het voorlaatste album Pelagia stamde alweer uit 2013. Dus het werd hoog tijd dat er weer eens iets nieuws op de argeloze massa werd afgevuurd. Phanerozoic I: Palaeozoic luidt de titel en dat impliceert dat het een eerste deel betreft uit een tweeluik. Deel twee zal in 2020 moeten gaan verschijnen maar tot die tijd verwacht ik dat we nog wel even zoet zijn met deel één.

De term Phanerozoic omvat de geologische aanduiding van het tijdperk vanaf de laatste 500 miljoen jaar tot aan nu. Grofweg vanaf het ontstaan van plantaardig en dierlijk leven op de Aarde. Daarmee sluit het aan op het uit 2007 stammende album Precambrian dat de periode ervoor als conceptthema had. Met zo'n concept kun je alle kanten op natuurlijk. Het omvat de groei en vernietiging van allerlei dieren- en plantensoorten en ook dat wij er best wel een bende van kunnen maken op deze wereld.

The Cambrian Explosion is de eerste track en is een mooi verstild intro dat opbouwt naar de uitbarstingen op Cambrian II: Eternal Recurrence. Naar analogie van de bandnaam golven de indrukken over de luisteraar heen in deze krachtige compositie. Het meest dominant is de meeslepende en ook neerslachtige sfeer waarbij het er emotioneel heftig aan toegaat. Mooi zijn dan de ontdekkingen die er na te doen zijn. Muzikaal gezien zijn deze gasten buitengewoon slimme arrangeurs. Je blijft echt wel bij de les. Vernuftig ingebakken elektronica geeft bijvoorbeeld heel plotseling een nieuwe dynamiek aan een ogenschijnlijk eenvormig geheel.

In het navolgende Ordovicium: The Glaciation Of Gondwana wordt gekozen voor een meer directe aanpak. Eigenlijk is dit een vertraagde metalcore-aanslag die drijft op een ietwat ongemakkelijk maar genre-typisch ritme. Ook hier is het genieten van de mooie contrasterende details zoals de zachte, verstilde leadgitaar die zijn eigen leven leidt binnen het overheersende beukkader.

Het langere Silurian: Age Of Sea Scorpions is ook een juweel. Het voelt aan als een ballade door de gelaten en vermoeide indruk die het aan de luisteraar oplegt. The Ocean laat hier horen hoe zij heel onopvallend ineens heel mellow kunnen klinken tussen al die sonische overweldigingen die ze doorgaans produceren. Heel zachtjes zoemt er een cello mee op de achtergrond. Als er vervolgens in de climax een heuse nostalgische heavy metalriff opduikt is het helemaal smullen natuurlijk. Devonian: Nascent zet de milde toon voort. De herkenbare gastvocalen van Jonas Renkse van Katatonia benadrukken de neerslachtige sfeer die opgeroepen wordt. Ook hier is er weer het gebruik van spaarzame loops en samples om tegenwicht te bieden aan de toenemende druk om tot een sonische uitbarsting te komen.

Het hypnotiserende The Carboniferous Rainforest Collapse klinkt groots en episch terwijl het slechts een drie minuten durend instrumentaaltje is. Met Permian: The Great Dying wordt deel één van het tweeluik op enerverende wijze afgesloten. Dit is ook weer een overtuigend gebrachte compositie waarbinnen ook weer een keur aan details verborgen zijn.

Ik kan na vele luisterbeurten nog steeds moeilijk bepalen waar Panerozoic I komt te staan binnen de discografie van The Ocean. Het is een op zich staande entiteit waar met volle teugen van te genieten valt als alle zintuigen openstaan. Zoveel indrukken, zoveel details. En de plaat is voorbij voor je er erg in hebt. The Ocean heeft er ongetwijfeld veel bloed, zweet en tranen in het werkstuk zitten. En de band kan er trots op zijn. Voor mij is het zeker een jaarlijstkandidaat geworden.