The Prophecy - Salvation

• BandThe Prophecy [GB]
• TitelSalvation
• Release datum04-02-2013
• LabelCode666 [IT]

Tracklist

01. Salvation (14:10)
02. Released (10:14)
03. Reflections (04:40)
04. In Silence (11:47)
05. Redemption (11:15)

Het Engelse The Prophecy is muzikaal actief sinds ongeveer de eeuwwisseling en staat te boek als een death / doom metalband. Er verscheen in de afgelopen tien jaar regelmatig materiaal, de band is nu toe aan haar vierde langspeler Salvation, opvolger van het in 2009 verschenen Into The Light. Zo lang als de band heeft gedaan over dit album, zo langdradig blijkt de muziek. Van metal blijkt nauwelijks sprake, eerder zou ik het een mix van rustige doom en progressieve rock noemen.

Op Salvation staan vijf nummers, waarvan er vier ruim boven de tien minuten klokken. De nummers bevatten zeer lange uitgesponnen instrumentale passages, waar subtiel gitaarspel en laidback, soms jazzy drumwerk de boventoon voeren. Wanneer er al gezongen wordt is de zang clean, rustig, zalvend bijna. Slechts af en toe horen we een flinke grunt of heftig gitaarwerk. Het doom / death metal element is helaas(?) zo goed als verdwenen.

Opener en titelsong Salvation zet direct de toon, waarbij we pas na zes minuten voor het eerst de indruk zouden kunnen krijgen dat we hier met een (voormalige) metalband van doen hebben. Het nummer blijkt zich te ontpoppen tot een progrock achtig werkstuk, waarbij vooral een subtiele, maar erg trage opbouw zich opdringt. Een stukje grunt en een ronkende gitaar breken het nummer open ten opzichte van hoe het tot nu toe klonk. Op zich zorgt dit wel voor een stukje beweging, maar het is naar mijn mening te laat, en te traag allemaal; of ik begrijp het simpelweg misschien niet.

Vervolgens zal blijken dat elk van de vier uberlange nummers op deze zelfde manier zijn opgebouwd. Een gevoelige, uitermate sfeervolle aanpak, waarbij van de luisteraar het nodige geduld gevraagd wordt. Ik vind dat er over het album als geheel te weinig variatie wordt geboden. De momenten waarop de heavy gitaren en de grunt invallen beginnen voorspelbaar te worden, en maken wat mij betreft de muziek niet veel spannender. De lange slepende passages boeien me op zich wel voor een tijdje, maar niet het hele album lang, zeker niet als dan ook nog blijkt dat de nummers onderling (met uitzondering van het korte, bijna Tool-esque Reflections) weinig afwisseling te bieden hebben.

Hoewel de muziek perfect wordt uitgevoerd, en de melancholieke toon me op zich wel aanspreekt, constateer ik toch dat Salvation als album te weinig ballen heeft. Het is eerder geluidsbehang dan dat ik hier ontspannen en bewust naar kan luisteren. The Prophecy blijkt ver verwijderd van de doom metal roots. Dat hoeft op zich natuurlijk niet erg te zijn, maar de huidige aanpak zal niet bij elke luisteraar even goed uitpakken.