The Ruins Of Beverast - Exuvia
- The Ruins Of Beverast [DE]
- Exuvia
- 05-05-2017
- Ván Records [DE]
- Sure Shot Worx [DE]
- Melodieuze/ Symfonische black metal
Tracklist
01. Exuvia
02. Surtur Barbaar Maritime
03. Maere (On A Stillbirth's Tomb)
04. The Pythia's Pale Wolves
05. Towards Malakia
06. Takitum Tootem! (Trance)
Eerder dit jaar verscheen van het Duitse eenmansfregat (dank je wel Edwin) The Ruins Of Beverast een nieuwe single met de titel Takitum Tootem! die als voorbode diende voor een aanstaand album. Dat album - Exuvia - is begin mei al verschenen, en inmiddels ben ik in de gelegenheid om de opvolger van het door mij zeer gewaardeerde Blood Vaults van een kletspraatje te voorzien.
Dat laatste album beviel me indertijd des te meer gezien de nadrukkelijke doom-invloeden die gehanteerd werden. Ik ben dus wel benieuwd of die lijn wordt doorgetrokken, en of de oorspronkelijke atmosferische black nog meer terrein moet prijsgeven, of juist zal terugwinnen. Of heeft meneer Meilenwald een optimale mengvorm tussen deze twee stijlen weten te benaderen?
Afgaande op opener en titelnummer Exuvia is mijn eerste gedachte juist dat het hier qua muziek over een gedeeltelijk andere boeg gaat. Wat wel direct opvalt is dat het album zes titels telt, en toch ruim over het uur duurt. Tijd en gelegenheid genoeg voor gedegen opbouw, spanning en sfeer. Met doom en vleugjes (sferische) black metal als basis is daar niet veel aan veranderd; gelukkig maar. De verandering zit 'm dus in de invulling: die is nog meer voodoo / occult / rite-achtig dan voorheen. Luister maar eens naar de chant- en trance-achtige geluiden van opener tevens titelnummer Exuvia, en je zult begrijpen wat ik bedoel.
Gelaagdheid blijft een voornaam wapen, waarbij de verschillende elementen alle gelegenheid krijgen om zich te etaleren. Zonder een ander nummer te kort te willen doen komt die veelzijdigheid het best tot uiting in The Pythia's Pale Wolves. Dit nummer bevat - naast de vaak aanwezige vocale afwisseling - allerlei uiteenlopende muzikale uitingen, variërend van doedelzakken tot een heuse blastbeat. En van opzwepende percussie tot macabere synthesizer-geluiden; die laatste zijn vooral in combinatie met de creepy vocalen zeer doeltreffend!
Zoals het een gedreven componist betaamt voegt Meilenwald eigenlijk weer simpelweg wat aspecten toe aan het toch al avontuurlijke geluid van The Ruins Of Beverast. Zonder een stijlbreuk te forceren of aan herkenbaarheid in te boeten lijkt dat geluid alleen maar rijker te worden. En uiteraard blijft het dan een kwestie van smaak of dit je bevalt, of juist niet. Ik vermaak me in elk geval weer prima met Exuvia!
